ขย่มตอพ่อเพื่อน

ตกเบ็ด

“คุณาพ่อขับรถดีๆ นะคะ ขอให้มีความสุขมากๆ” พลอยหวานยกมือโบกให้บิดาอย่างทะเล้นพร้อมทั้งประโยคส่งท้ายนั้นอีก

“เรานี่จริงๆ เลยนะพลอย งั้นพ่อไปล่ะ ปิดประตูบ้านดีๆ นะลูก พ่อรีบไปเดี๋ยวจะรีบกลับ”

“ถ้าเหนื่อยหรือเพลียไม่ต้องกลับมาก็ได้ค่ะ พลอยอยู่คนเดียวได้ สัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี จะล็อกประตูบ้านให้แน่นหนา อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันหยุดด้วย เต็มที่นะพริ้ง เราโอเค” หันไปเอ่ยกลับเพื่อนสาวบ้าง

“อืม” พริ้งพราวตอบรับในลำคอและเดินไปยังรถที่อยู่ในโรงจอดรถของบ้านไทม์

“งั้นพ่อไปก่อนนะ อย่าลืมปิดประตูบ้านดีๆ นะลูก” ยังมิวายนย้ำกับบุตรสาวอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

“ค่ะคุณพ่อ ไม่ต้องห่วงพลอยนะคะ คุณพ่อมีความสุขให้เต็มที่เถอะค่ะ พริ้งเป็นคนดี พลอยไม่ว่าอะไรถ้าพ่อจะหาความสุขใส่ตัวบ้าง และพลอยก็คิดว่าพริ้งน่าจะทำให้พ่อมีความสุข” พูดจบพลอยหวานก็เดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมทั้งปิดประตูลงกลอนให้แน่นหนา เพราะคิดว่ายังไงคืนนี้พริ้งพราวก็ไม่ปล่อยบิดาเธอกลับมาอย่างแน่นอน

ไทม์จึงเดินไปยังรถที่มีพริ้งพราวยืนรออยู่ ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งคนขับไร้เสียงพูดสักคำ พริ้งพราวจึงเปิดประตูเข้าไปนั่งบ้างพร้อมทั้งปิดประตูรถ เตรียมจะดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด แต่กลับถูกไทม์คว้าแขนและรั้งร่างบางเข้ามาใหล้

เรียวปากร้อนชื้นบดขยี้ลงบนกลีบปากชมพูสวย ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวอย่างจาบจ้วงดุดัน แต่กลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเรียกร้อง

พริ้งพราวที่เริ่มตั้งรับได้บดจูบกลับมาอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน ลิ้นสองลิ้นเกี่ยวตวัดรัดกันแน่นนัวเนียน จนน้ำลายยืดออกมาเลอะเรียวปากของคนทั้งคู่แต่กลับไม่มีใครสนใจ ยังคงบดจูบแลกลิ้นกันอยู่อย่างนั้น

“อื้อ” พริ้งพราวร้องครางออกมาในลำคอ เมื่อมือหนาเริ่มรุกล้ำมาในเสื้อนักศึกษาตัวเล็ก บีบเคล้นยอดอกของเธอทั้งสอง ปลดกระดุมเสื้อดอกและสอดนิ้วเข้าไปเขี่ยยอดอกที่อยู่ด้านใน

“อ้ะ...อื้อ” ร่างงามสะท้านไปทั่วร่าง ความเสียวไหลลงมาอยู่ด้านล่างตรงรอยแยกที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มอยู่ก่อนหน้า แอ่นหน้าอกให้นิ้วแกร่งบีบบี้ยอดอกจนแข็งเป็นไตขึ้นมา แต่อยู่ดีๆ ไทม์ก็หยุดทุกอย่างลงเสียดื้อ ผละตัวออกไปนั่งประจำที่คนขับ

“ป๋าไทม์” พริ้งพราวร้องเรียกชายหนุ่มอย่างขัดใจ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าเจ้าของชื่อ ยื่นมือมาลูบคลำเนินเนื้อสาวเหลี่ยมอวบอูมเต็มมือและสะกิดลงบนตรงกลางที่มีติ่งเนื้อยื่นออกมาเร็วๆ

“อ่อย...อื้อ...ป๋าไทม์อย่าแกล้งพริ้ง”

“ถอดกางเกงในออกสิแล้วฉันจะเกี่ยวเบ็ดให้” พูดจบ ไทม์ก็สตาร์ทรถและขับออกจากบ้านมา ส่วนพริ้งพราวก็รีบถอดชั้นในสีขาวออกจาเรียวขา และจับชั้นในของตัวเองพับให้เป็นชิ้นเล็ก ยัดใส่ในกระเป๋ากางเกงให้ชายหนุ่ม

“พริ้งให้ป๋าไทม์ เวลาเ****นค่ะ” เอ่ยบอกเสียงสดใสพร้อมกับรอยยิ้มน่าหมั่นไส้ จนไทม์ต้องยื่นมือมาบีบเต้างามนั้นหนักๆ ให้หายหมั่นไส้ที่พริ้งพราวขยันยั่วเขาเหลือเกิน

“อ้ะ...”

“พูดมากน่ารำคาญ”

“วันนี้รำคาญ วันหน้าอาจจะรักก็ได้นะคะ ป๋าไทม์ของพริ้ง” พริ้งพราวเอนตัวมาซบหน้าลงที่ไหล่กว้าง มือบางเริ่มอยู่ไม่ป็นที่ลูบไล้ร่างกำยำไปทั่วโดยเฉพาะเป้ากางเกงที่เริ่มจะนูนชัดขึ้นอีกครั้ง

“พริ้งอย่ามายั่ว ฉันขับรถอยู่นะ”

“ป๋าไทม์ก็ขับไปสิคะ พริ้งจะนั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แล้วไหนบอกว่าจะเกี่ยวเบ็ดให้พริ้งคะ ไม่เห็นทำให้เลยล่ะ” ไม่ใช่แค่พูดแต่ยังจับมือไทม์มายังเนินเนื้อสามเหลี่ยมหลังเต่าที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา พริ้งพราวจึงแยกขาออกกว้างเป็นการอำนวยความสะดวก

ไทม์ได้แต่ส่ายหน้าแต่ก็ใช่ว่าจะไม่ยอมทำตามที่ตัวเองเอ่ยบอกไป นิ้วแกร่งคลึงวนลงบนติ่งเนื้อที่ยื่นออกมาทั้งเบาและแรงสลับกันไป จนคนถูกมอบความเสียวหน้าแดงระเรื่อ ปรือตาหวานฉ่ำมองไทม์ด้วยไฟเสน่ห์หาที่เปี่ยมล้นจนแทบจะแตกออกมา

“อื้อ...งื้อ...ป๋าไทม์ขา แรงเลยค่ะ กระแทกนิ้วมาเลยค่ะ” ไทม์หายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ เหลือบตามองความอวบอูมที่นิ้วตัวเองกำลังสัมผัส ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดแน่นก็อยากจะจอดรถลงข้างทางและจับแท่งเนื้อตัวเองกระแทกเสียตอนนี้แต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วของรถให้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่นิ้วก็เกี่ยวเบ็ดให้หญิงสาวไปพลาง นั่งฟังเสียงหวานร้องครางดังขึ้นตลอดทางพร้อมกับผนังอ่อนนุ่มด้านในที่ตอดรัดนิ้วของตนตุบๆ

“ซี๊ด...เร็วๆ เลยค่ะ เสียว พริ้งเสียวจะเสร็จแล้วค่ะ อ้ะ...อ่อย... อี้...ป๋าไทม์ขา...อื้อ” พริ้งพราวบิดเร่า ร่อนสะโพกรับนิ้วของไทม์ที่กระแทกเข้ามา ยื่นมือมาคลึงติ่งเนื้อของตัวเองไปพลางเพื่อเร่งให้สวรรค์เบื้องหน้ามาถึงเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ไหว พริ้งไม่ไหว อ้ายยยย” พริ้งพราวกรีดร้องออกมาลั่นรถ ร่างบางเกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาจากร่องเสียวที่มีนิ้วมือของไทม์แช่คาไว้

ไทม์หันมองนิ้วของตัวเองที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา พร้อมกับรถที่ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงเนื่องจากติดสัญญาณไฟจราจร ถอนนิ้วแกร่งออกมาจากร่องเสียวและแลบลิ้นเลียนิ้วตัวเองที่มีน้ำหวานติดอยู่เป็นการยั่วพริ้งพราวที่ยังนั่งตัวสั่นใจสั่น

“หวาน”