“กลัวหนูจะหนีอย่างนั้นหรอคะ เพราะอะไร อยากทรมานหนูต่อไปเรื่อยๆ หรือว่า….”
“ไม่” พี่ติณชิงตอบก่อนแต่ไม่รู้ว่าเขาตอบมาอย่างนั้นมันหมายความว่ายังไง
“พูดมาสิคะหนูรอฟัง”
“เธอยังไม่สัญญา” สายตาคมกริบจ้องมองใบหน้าฉันอย่างคาดคั้น
“เมื่อกี้พี่ติณพูดไม่ดีกับหนู จำได้หรือเปล่าคะ” ฉันถามย้อนกลับ แต่พี่ติณไม่ได้พูดอะไรตอบ
คำพูดที่เขาถามก่อนหน้านี้ทำเอาฉันเสียความรู้สึกมากจริงๆ นะ
“แล้วฉันต้องพูดยังไง ?”
“ก็พูดดีๆ ไงคะ”
“เธอยังไม่สัญญา” พี่ติณวนกลับมาถามคำนี้อีกครั้ง
“ค่ะ หนูจะไม่หนีไปไหน จะอยู่ให้พี่ติณทรมานไปแบบนี้เรื่อยๆ จนกว่าจะรู้ความจริง” ฉันตอบในเชิงประชด
พี่ติณถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นเขาก็เริ่มพูด
“ฉันเจอเอกสารที่มีพิรุธหลายอย่างแต่ยังไม่สามารถเอาออกมาจากบริษัทของอากิตได้ คงต้องใช้เวลาสักพัก”
“เรื่องเอกสารมันเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุครั้งนั้นด้วยหรือเปล่าคะ”
“อืม เอกสารบ
