“แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานกันเหรอ” อาทิตย์เปลี่ยนเรื่องคุย
“ก็ว่าจะไป แต่แวะมาดูใจมึงก่อนไง”
“อีกแล้วนะมึงไอ้กุล เพิ่งจะทำหน้าหงอยเป็นหมาเหงาอยู่หยกๆ ปล่อยหมาออกจากปากมากัดกูอีกแล้ว” อาทิตย์บ่นอุบ
ส่วนจิณณ์ถึงกับขำพรืดเมื่อได้ยินเพื่อนทั้งสองเถียงกัน แต่ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นก่อนที่เขาจะกดรับสายและคุยอยู่ไม่นานก็วาง
“วันไหนมึงว่างก็ไปซ้อมอุ้มลูกที่บ้านกูละกันนะไอ้ซัน ตอนนี้กูคงต้องไปทำงานก่อน เลขาฯ โทรมาตามละ”
“เออๆ แล้วมึงจะไปพร้อมกันเลยรึเปล่าวะกุล”
“อืม คงจะไปพร้อมกันแหละมึงจะได้พักผ่อน”
“โอเค ขอบใจพวกมึงมากที่แวะมาเยี่ยม”
“แล้วมึงจะย้ายไปอยู่เรือนหอวันไหนล่ะ” จิณณ์ถามขึ้นเพราะตอนนี้เพื่อนรักของเขายังอยู่ที่บ้านของมารดา
“น่าจะสิ้นเดือนนี้ ตอนนี้ตกแต่งใกล้เสร็จแล้วล่ะ ไว้ทำบุญบ้านวันไหนจะโทรไปบอกละกัน”
“โอเค พวกกูไปล่ะ ไว้จะแวะมาใหม่”
“ขอบใจ” อาทิตย์มองเพื่อนรั
