“สรุปว่าจะยอมบอกดรีมได้หรือยังคะว่าท่านประธานเอาแฟ้มประวัติของดรีมไปทำไม แล้วคุณคุยอะไรกับท่านบ้าง ดรีมจะได้ทำตัวถูกเผื่อสักวันท่านเรียกเข้าไปพบจริงๆ”
“เฮ้อ...ผมบอกก็ได้ เห็นแก่จูบหวานๆ ของคุณหรอกนะ”
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองเธออย่างอารมณ์ดี
“แม่รู้แล้วว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ตอนแรกท่านก็ไม่พอใจและวางแผนจะไล่คุณออกอย่างที่เราคิดนั่นแหละ แต่พอผมยืนกรานว่าจะไม่เลิกยุ่งกับคุณ ท่านเลยบอกว่าจะให้เวลาผมเล่นสนุกกับชีวิตไปอีกหนึ่งปีแล้วท่านจะจับผมแต่งงานกับใครสักคนพร้อมกับยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ แต่ถ้าผมไม่ทำตามท่านจะไล่ผมออกจากกองมรดกไม่ให้เหลืออะไรติดตัวสักชิ้นแถมยังจะทำให้ชีวิตของคุณวุ่นวายด้วย”
“แปลว่า...ดรีมทำให้คุณเดือดร้อนจริงๆ ใช่มั้ยคะ” เห็นใบหน้าอันเศร้าหมอง เขาจึงได้ขยับเข้าไปใกล้แล้วดึงเธอมากอดเอาไว้
“ไม่หรอก ผมว่าช่วงนี้แม่คงดูละครน้ำเน่ามากไปหน่อยน่ะ เลยเพ้อเจ
