กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...
เสียงโทรศัพท์มือถือปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์ความคิด และเมื่อเธอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของคนที่เธอกำลังคิดถึง
ไม่สิ เธอแค่นึกถึงต่างหาก ไม่ใช่คิดถึงสักหน่อย
(“ค่ะคุณซัน”)
(“งานยุ่งมั้ยวันนี้”)
(“เอ่อ...ไม่...ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ค่ะ”)
(“งั้นเดี๋ยวคุณออกไปรับของที่ผมสั่งไว้ที่ห้างฯ ให้หน่อยนะ เดี๋ยวผมส่งชื่อร้านให้ในไลน์ คุณแจ้งชื่อผมเดี๋ยวเค้าจะเอาให้คุณเอง เสร็จแล้วคุณก็ไปรอผมที่...ที่เรานัดกันได้เลย ไม่ต้องกลับเข้าบริษัทแล้ว”)
(“ค่ะคุณซัน แล้วจะให้เอาของที่รับมาไปไว้ตรงไหนคะ หรือต้องส่งให้ใครรึเปล่า”)
(“ไม่ต้องส่งให้ใคร เพราะผมซื้อให้คุณและคุณก็ต้องใช้มันในคืนนี้ด้วย แค่นี้นะ”)
(“เอ่อ...”)
ยังไม่ทันที่เธอจะถามอะไรต่อก็มีข้อความจากแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้น และเมื่อเธอเปิดอ่านดูก็เห็นชื่อร้านที่เขาส่งเข้ามาให้ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทัน
