@ตกเย็น
"อยากให้พ่อไปส่งที่บ้านหรือเปล่า?"
"อยากค่ะ//อยากครับ" สองแฝดพยักหน้ารับพร้อมๆ กัน แต่ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปเลย
"ไปด้วยกันนะเดี๋ยวผมไปส่ง คุณจะได้ไม่ต้องเรียกรถแท็กซี่ไปไง ผมไม่คิดค่ารถหรอก"
"แล้วฉันห้ามลูกได้ไหมล่ะ ไปเถอะเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน" ฉันตอบเขา
"เดี๋ยวผมไปช่วยถือ ให้เด็กๆรอที่รถก่อน"
"ไม่เป็นไรฉันถือเองได้ของไม่เยอะ"
"...." พูดไปก็เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะเขาไม่ฟังอะไรเลย กลับเดินไปหยิบของของฉันแล้วเดินไปที่รถเฉยเลย
"คุณมาซื้อของที่นี่ทุกอาทิตย์เลยเหรอ?"
"อืม ฉันต้องซื้อของเข้าบ้านทุกอาทิตย์ขี้เกียจออกมาบ่อยๆ" ฉันตอบ
"ช่วงนี้ผมทำแต่งาน คงยังไม่ค่อยมีเวลามาหาลูกๆ หรอกนะ แต่เดี๋ยวผมจะอธิบายให้พวกแกเข้าใจเอง จะได้ไม่ต้องลำบากคุณอธิบาย"
"...." ถึงเขาจะพูดให้พวกแกเข้าใจยังไง กลับไปพวกแกก็ถามฉันอีกอยู่ดี
"ผมนึกว่าคุณจะบอกความจริงกับพวกแกซะอีก"
"เรื่องบางเร
