#บ้านมาย
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
“ใครมาอะพี่หมอก พี่สั่งของเหรอ?” ฉันหันไปถามพี่หมอก เพราะคิดว่าพี่หมอกคงจะสั่งอะไรมา
“ไม่นะ พี่ไม่ได้สั่งอะไร” พี่หมอกตอบ
“อ้าว แล้วใครมาล่ะ” ฉันพูดพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินออกไปดูหน้าบ้าน
ก่อนจะพบว่าคนที่มากดกริ่งที่หน้าบ้านไม่ใช่พนักงานส่งของอะไร แต่เป็นคุณเวคินต่างหาก
เขาหายไปนานเลยตั้งแต่วันที่บอกว่าภรรยาของเขาเกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล
“คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ลูกอยู่หรือเปล่า”
“อยู่ค่ะ พวกแกเล่นอยู่ในบ้าน” ฉันตอบ ก่อนจะมองหน้าเขาเล็กน้อย “เข้ามาในบ้านก่อนสิคะ”
“ขอบคุณครับ”
ฉันพาคุณเวคินเดินเข้ามาในบ้าน มันคงไม่น่าอายหรอกมั้งเขามาหาลูกนี่นา อีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยู่บ้านคนเดียวด้วย มีพี่หมอกอยู่ด้วยคงไม่มีอะไรหรอก
“คุณไม่ได้ไปทำงานเหรอ?” ถามแปลกๆ นะ ถ้าฉันไปทำงานฉันจะมายืนอยู่ตรงนี้เหรอ แต่จะพูดออกไปแบบนั้นก็คงจะไม่ดี ฉันไม่ใช่คนปากเสียขนา
