“ว้าย...วราน้ำเดินแล้ว” เสียงกรีดร้องของคมสันดังขึ้นเมื่อเพื่อนสาวนั้นทำงานจนหยดสุดท้ายไม่คิดลาก่อนกำหนด นี่ทำให้เขาอยากจะตีนัก
“สัน...ช่วยฉันหน่อย” เสียงของวราภัคเครือเล็กน้อยแต่ก็ยังพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ร่างที่ท้องโตจนเหมือนแตงโมได้รับการพยุงออกมานอกห้อง แต่เมื่อพบกับภัทรินกลับโดนขวางไว้
“นี่หอบหิ้วกันไปไหน”
“ไปคลอด...หรือหล่อนจะทำคลอด” คมสันแผดเสียงใส่ วันนี้ไม่ว่างจะมาต่อกลอนกับแม่นี่ เขาต้องพาเพื่อนไปคลอดลูกก่อน
“หึ...ทำงานจนหยดสุดท้าย” ภัทรินแบะปากคว่ำ มองสภาพผู้หญิงท้องไม่มีพ่อเดินออกมาจากออฟฟิศอย่างทุลักทุเลอย่างไม่คิดจะช่วยเหลือ
“แล้วหล่อนหรือไม่ใช่ เป่าหูไอ้ผู้จัดการเฮงซวยเปลี่ยนการลา” แน่นอนว่าต้องลาล่วงหน้า แต่ว่างานที่ให้เพื่อนสาวเธอเคลียร์ก่อนไปคลอดกองบานเต็มโต๊ะ อยากจะร้องเรียนเหลือเกินแต่ก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรไปร้อง ทุกอย่างดันทำอยู่ในขอบเขตกฎหมาย แต่ใครมองก็รู้ว่
