นวลวรรณอยู่อย่างเงียบ ๆ มาสองวันรอคอยวันเวลาที่จะเอาคือไอ้หน้าตัวเมียศุภโชค เธอไม่คิดว่าจะเลือกสามีผิดและเลวได้โล่ขนาดนี้ เห็นเป็นสุภาพบุรุษดูแลเธออย่างดี ที่ไหนได้ก็แค่หวังสมบัติ เมื่อไม่ได้อย่างที่คิดก็แว้งกัด
หญิงสาวมองรูปแต่งงานที่สั่งให้คนเอาไปทิ้งในกล่อง แต่ก็เปลี่ยนใจอยากเอามาเผาเสียเอง เธอราดน้ำมันลงกรอบรูปพวกนั้นแล้วก็จุดไฟเผาเสีย เปลวไฟที่กำลังลุกโชนเหมือนมันกำลังแผดเผาไอ้คนชั่ว ไอ้คนสารเลวคนนั้น
“ฉันโชคดีที่ไม่มีลูกกับแก” เธอพูดขึ้นขณะมองเปลวไฟที่กำลังมอดไหม้
ดีแล้วที่เชื้อเลว ๆ นี่จะได้ไม่ต้องสืบเชื้อสืบสายกับใครอีก
‘นรกเท่านั้นที่คู่ควร’
หญิงสาวคิดในใจแล้วเธอสะบัดหน้าเข้าไปในบ้าน ดีที่ทุกคนเข้าใจเธอเป็นอย่างดี ไม่เช่นนั้นเธอก็ไม่รู้จะมีชีวิตต่ออย่างไร
อย่างน้อยเธอก็ยังมีแม่ที่คอยห่วงใย ตอนนั้นไม่น่าดื้อดึงกับท่าน หากแต่งกับคนที่คู่ควรก็คงไม่เจอเหี้ยอย่างมัน
ชวกรก
