ศุภโชคเข้าไปอยู่ในเรือนจำที่แสนสกปรก พื้นที่หลับนอนและอาบน้ำล้วนเต็มไปด้วยหนูและแมลงสาบ ยิ่งเป็นผู้ต้องขังชายด้วย จากมาดผู้บริหารสุดหล่อไฟแรง กลายมาเป็น น.ช. ที่แปลว่านักโทษชายช่างต่างกันเราฟ้ากับเหวลึก
ชีวิตที่แสนสุขสบายจบแล้ว เพราะตนเองที่โลภและหลงผิดคิดอยากฮุบสมบัติเมียและนอกใจ สำนึกได้ตอนนี้ก็สายเสียแล้ว
“เฮ้ย...ไอ้นักโทษใหม่ไปนอนตรงโน้น” นักโทษเก่าที่เป็นเจ้าถิ่นกร่างเดินมาเตะผ้าปูที่นอนกับหมอนของศุภโชคไปที่ปลายเท้าไม่ให้นอนที่ว่างตรงนั้น
“ฉันมาก่อนนะ” ศุภโชคขึ้นเสียง เมื่อก่อนเขาใช้อำนาจเป็นหลัก
“ทำไม...มีปัญหาอะไร...หรืออยากโดน...เฮ้ยจับมันไว้” หัวโจกนักโทษชายที่คุมขังแดนเดียวกันและนอนห้องเดียวกันกับศุภโชคสั่งให้คนที่เหลือจัดการจับมันขึงพรืดไว้กับพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบ
“ปล่อยนะ...ปล่อย...ไอ้บ้า” เสียงร้องลั่นของศุภโชคทำให้พวกมันต้องเอาผ้ามาอุดปากเพราะเกรงว่าผู้คุมจะได้ยินแล้
