หญิงสาวเลือกจะเงียบมาตลอดทางและหลับตาเสีย นั่นแหละเสียงของพ่อลูกถึงได้หยุด ‘แค่ทำงานก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ต้องมารับมือเรื่องจะมีน้องอีกเหรอ'
“คุณทานข้าวก่อนไหม กลับบ้านจะได้พักผ่อน” เขาชวนเธอ เพราะเห็นใบหน้าที่อ่อนล้าก็รู้ว่าเธอเหนื่อยแค่ไหน
“ฉันไม่หิว...”
“แต่ลูกหิว คุณจะใจดำเหรอ”
คำว่าไม่หิวของเธอ ก็แค่เป็นข้ออ้างที่เธอจะประหยัด แต่อยู่กับเขามีอะไรให้ต้องประหยัด ตอนนี้ร่างกายของเธอจับตรงไหนก็แทบไม่มีเนื้อ เขาหงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว
เขาไม่ถามความเห็นเธออีก เลือกเข้าร้านที่คิดว่าอร่อยที่สุดที่เคยกินมา สั่งแต่อาหารดี ๆ เพราะอีกคนเลือกจะนั่งนิ่ง แต่แววตาเด็กน้อยเมื่อเห็นอาหารที่ยกมาทำให้เขารู้ว่าน้อยครั้งมากที่ลูกชายจะได้ทานอาหารดี ๆ แบบนี้
“ทานเยอะ ๆ นะครับ” คนเป็นพ่อเห็นลูกทานได้ เขาก็ดีใจไม่น้อย
แต่อีกคนทานข้าวเหมือนแมวดมจนเขาต้องสั่งอาหารอีกชุดกลับมาด้วย เพื่อพรุ่งนี้ตอนเช้าจ
