บทที่ 15 รางวัลของผมคือคุณ 1/2

1008 คำ

วราภัคใจเต้นตุบเมื่อใบหน้าของชวกรอยู่ห่างเธอเพียงเส้นผมกั้น เขาโน้มใบหน้าจนปลายจมูกเฉียดเข้าที่พวงแก้มของเธอ พร้อมกับสองมือที่จับสายสร้อยเอื้อมไปติดตะขอที่ด้านหลัง ลำคอขาวราวหยวกทำให้คนที่กำลังตั้งสมาธิติดตะขออันเล็ก มือสั่นเล็กน้อยด้วยความหลงใหล เขายอมรับว่าคนตรงหน้าพลังทำลายล้างสูงมาก เขาข่มใจแทบไม่ไหวเลย ตอนนี้เป้าที่ดุนดันจากแท่งเนื้อภายในตุงเต็มที่พร้อมจะออกมาสู้ศึกแล้วเช่นกัน “คุณเสร็จหรือยัง” เมื่อเห็นว่าเขาติดตะขอแค่นี้นานผิดปกติ ทั้งตัวเองยังหายใจไม่ทั่วท้อง ความรู้สึกหวิวไหวยามนี้รบกวนจิตใจเธอเหลือเกิน เขาสลัดความคิดอยากจับเมียกินในครัวลงชั่วขณะ แล้วตั้งสมาธิกับการใส่สร้อยเพชรเส้นเล็กให้กับคนรัก เมื่อใส่เสร็จแล้วเขาก็เลื่อนใบหน้าเข้ามามองคนที่เร่ง เร้าเมื่อครู่ด้วยรอยยิ้ม นิ้วเรียวยกขึ้นเกลี่ยที่ปลายจมูกเบา ๆ ก่อนจะกัดไปหนึ่งทีอย่างมันเขี้ยว “อ๊ะ...!” หญิงสาวครางอย่างต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม