ใช่แหละเป็นเขาที่คิดไปเอง คนเดียว เธอรอบคอบเรื่องลูกเขารู้ดี แต่...
“เสร็จแล้วฮะ ป๋มไปทานข้าวก่อน คุณอาหิวหรือยังฮะ” เด็กน้อยบอกผู้ที่ได้พบเมื่อวาน เขาถูกชะตากับคุณอาของปานดาว เพราะให้ของเล่นแล้วก็ใจดีมากด้วย
“หิวแล้วครับไปกัน” เขาเดินโดยเด็กชายจูงมือเขาออกไป แต่ทว่าคนที่ยืนอยู่หน้าเตาตอนนี้ไม่อยู่แล้ว
“แม่ละครับ” เขามองซ้ายมองขวาเพื่อหาเธอแต่ว่าก็ไม่เห็น
“คงไปส่งอาหารฮะ”
“แล้วเควินอยู่กับแม่ช่วยแม่ทุกอย่างเลยไหม”
“ใช่ฮะ ป๋มไม่อยากให้แม่เหนื่อย พอแม่เหนื่อยแม่ก็จะร้องไห้ ป๋มเลยเป็นเด็กดี ช่วยแม่ฮะ”
“แล้วแม่ร้องไห้เรื่องอะไรบ้าง”
“แม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมฮะ ป๋มเลยเอาเงินที่ป๋มไม่เคยใช้เลยตอนไปโรงเรียนแล้วมาหยอดกระปุกไว้ให้แม่ แล้วแม่ก็ร้องไห้”
โถ...เด็กน้อยช่างแสนดีเสียจริง เขาฟังแล้วก็น้ำตาไหล ขนาดเธอทำงานเงินเดือนไม่กี่บาทยังอยากมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูก แล้วเขาล่ะเคยทำอะ
