ของขวัญ
1315 คำ
“เฮ้ย ไอ้กานต์พรุ่งนี้วันเกิดมึงพวกเราไปฉลองกันหน่อยไหมวะ” เด็กหนุ่มหัวเกรียนสวมกางเกงขาสั้นสีกากีถามเพื่อนที่แต่งกายคล้ายๆ กัน
“ปีนี้บ้านกูจะจัดงานวันเกิดให้พวกมึงไปกันไหม” ธีรกานต์หรือกานต์ตอบเพื่อน
“กูอยากไป แต่ขอผ่าน” ภัทรดนัยหรือมิกซ์ตอบเป็นคนแรก
“กูก็เหมือนกัน” กอล์ฟหรือชวพลตอบตามมาอีกคน
“ทำไมวะ หรือพวกมึงกลัวพ่อกู พ่อกูก็แค่หน้าดุแต่ใจดี”
“กูไม่ได้กลัวพ่อมึงแต่กูกลัวอดแดกเหล้า”
“ไม่อดหรอกพ่อกูไม่ว่าเรากินกันได้เลย” ธีรกานต์รีบบอกเพราะอยากให้เพื่อนมาฉลองวันเกิดด้วยกันที่บ้านของตนเอง
“พ่อมึงอาจจะไม่ว่าแต่กูกลัวแม่มึงจะบอกแม่พวกกูน่ะสิ ยิ่งช่วงหลังมานี่สนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม”
“เออกูเห็นด้วยกับไอ้โก้นะ แม่พวกเรามีอะไรก็คุยกันในกลุ่มไลน์ตลอด” ชวพลก็เห็นด้วยกับเพื่อน
“มึงไม่น้อยใจใช่ไหมที่พวกกูไม่ไป” โกสินทร์ถาม
“ไม่หรอกกูก็แค่อยากฉลองกับพวกมึงเพราะไม่รู้ไม่รู้ว่าปีหน้าจะได้เจอกันครบไหม”
“มึงไปฉลองกับครอบครัวก่อนพวกกูรอได้” ภัทรดนัยเข้าใจดีเพราะตอนวันเกิดของตนเองก็อยู่ฉลองกับบิดามารดา
“พวกมึงรอวันศุกร์ได้ไหมเดี๋ยวกูพาพวกมึงไปฉลอง จะไปร้านไหนว่ามาเลย”
“ใครเขาจะให้เด็กอย่างพวกเราเข้า กูว่าไปบ้านไอ้มิกซ์ดีกว่า”
“ทำไมต้องเป็นบ้านกูด้วยวะไอ้กอล์ฟ” เจ้าของบ้านถามเพราะบ้านของเขานั้นอยู่ไกลจากบ้านคนอื่น
“ก็บ้านมึงไม่มีพ่อแม่อยู่ไง ทางสะดวกพวกเราจะเมาแค่ไหนก็ไม่มีใครว่า” ชวพลตอบให้หายสงสัย
“กูเห็นด้วย” โกสินทร์ก็เห็นด้วยอีกคน
“ตกลงไปบ้านไอ้มิกซ์นะกูจะได้เตรียมชุดไปนอนด้วยเลย”
“บ้านกูก็ได้พวกมึงจะกินอะไรกันบ้างกูจะสั่งร้านหน้าปากซอยให้”
“เอาอะไรก็ได้พวกกูกินง่าย”
“ส่วนเหล้าเดี๋ยวกูให้พี่วินไปซื้อให้” โกสินทร์โก้ที่ใช้บริการวินรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างเสนอขึ้นเพราะเขาอายุยังไม่ถึง 18 ปีจึงไม่มีร้านไหนขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้
“มึงอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดไหม พวกกูยังไม่รู้ซื้ออะไรเลย”
“ไม่ล่ะ แค่ได้อยู่กับพวกมึงก็โอเคแล้ว” ครอบครัวของเขามีฐานะดีอยู่แล้วจึงไม่เคยขาดอะไร ธีรกานต์เลยไม่อยากอะไรเพราะแค่เพื่อนจำวันเกิดเขาได้มันก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับตนเองแล้ว
“มึงจะไปถามมันทำไมวะ อย่างไอ้กานต์พรุ่งนี้ก็มีของขวัญมาวางที่โต๊ะเพียบทั้งรุ่นเดียวกันทั้งรุ่นน้องไหนจะสาวจากต่างโรงเรียนอีก”
“นั่นสิ เกิดเป็นไอ้กานต์นะโชคดีชะมัด รูปหล่อพ่อรวย”
“ไม่ว่าเทศกาลไหนมันก็ได้ของขวัญเยอะตลอด แต่กูก็ไม่เห็นว่ามันจะเอากลับบ้าน ลำบากพวกกูต้องแอบเอากลับ”
“แต่ก็ดีนะ พวกกูจะได้เอาไปให้สาวโรงเรียนอื่น”
“ไม่รู้ปีนี้สาวๆ จะให้อะไรมึงอีก ปีสุดท้ายแล้วคงได้เยอะแน่ๆ”
“กูอยากได้เป็นพวกของกินข้าง นี่มีแต่ตุ๊กตาตลอด”
“ของฟรีมึงอย่าบ่นเลยไอ้โก้ ไอ้กานต์มันยังไม่เคยบ่น”
“มันไม่บ่นแต่มันก็ไม่เคยเอากลับบ้าน”
เพื่อนของเขาพูดถูกเพราะของขวัญเหล่านั้นเขาไม่เคยอยากได้แต่ที่ต้องไว้ก็เพราะไม่อยากให้ใครต้องเสียน้ำใจ
ธีรกานต์กลับมาถึงบ้านและทานอาหารเย็นกลับครอบครัวแล้วก็มานั่งที่ห้องนั่งเล่นอย่างเคยเพราะเวลานี่เป็นเวลาที่ครอบครัวของของเขาต้องอยู่กันพร้อมหน้า บ้านหลังนี้อยู่กันหลายคนทั้งบิดามารดาน้องชายนอกจากนั้นก็ยังมีเด็กรับใช้ แม่ครัว คนขับรถและคนสวนอีกหนึ่งคน
คุณเอกวิทย์บิดาของเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ที่ตอนนี้กำลังจะขยายไปตามเมืองใหญ่นอกกรุงเทพ ส่วนคุณรัตนาก็ช่วยทำงานอยู่ในฝ่ายบริหาร ธีรกานต์มีน้องชายอยู่คนหนึ่งซึ่งมีอายุห่างจากเขา 4 ปี ทั้งสองสนิทกันมากเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน
“พรุ่งนี้ก็วันเกิดลูกแล้ว ปีนี้แม่จะไม่ซื้อของขวัญให้นะ แต่แม่จะให้เงินกานต์แล้วให้กานต์ไปซื้อเอง แม่ไม่ค่อยเข้าใจวัยรุ่นเท่าไหร่กลัวจะไม่ถูกใจ” เพราะเห็นว่าลูกชายอายุ 18 ปีแล้วจึงอยากให้เขาไปซื้อของที่ต้องการเอง
“แม่ครับ ถ้าถึงวันเกิดผม แม่ก็จะให้เงินผมแบบนี้ใช่ไหมครับ” พีรกันต์น้องชายของเขารีบถามขึ้นเพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเกิดของตนเองเช่นกัน
“รอให้อายุ 18 เท่าพี่เขาก่อนแล้วแม่จะให้เงินกันต์ไปซื้อของนะ”
“อีกตั้ง 4 ปีนะครับแม่ ผมขอก่อนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้จ้ะ แม่ให้พี่เขาตอน 18 ลูกก็ต้องได้ตอน 18 เหมือนมันยุติธรรมดีแล้ว”
“อีกตั้ง 4 ปี” เด็กหนุ่มทำหน้าเซ็ง
“พ่อว่าปิดเทอมนี้กานต์ไปสอบใบขับขี่รถยนต์ได้แล้วนะเปิดเทอมจะได้ขับรถไปเรียน แล้วอยากได้รถยี่ห้อไหนก็เลือกมาเดี๋ยวพ่อจะให้เลขาจัดการให้”
“อายุ 18 นี่ได้รถด้วยเหรอครับพ่อ” คนที่ตื่นเต้นไม่ใช่คนได้รถแต่เป็นพีรกันต์
“ก็ใช่น่ะสิ เรียนจบม.6พี่เขาก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมันมีกิจกรรมที่ต้องทำเอารถไปเรียนเองจะสะดวกกว่า”
“ถ้าผมเรียนจบก็จะได้เหมือนกันใช่ไหมครับพ่อ” เด็กหนุ่มตื่นเต้นแม้ว่าตอนนี้จะยังขับรถไม่เป็นก็ตาม
“แต่ต้องสอบใบขับขี่ให้ผ่านนะพ่อถึงจะซื้อให้”
“ครับพ่อ/ครับ” ลูกชายทั้งสองตอบพร้อมกัน
“พรุ่งนี้เพื่อนของกานต์จะมาด้วยไหม”
“ไม่มาครับแม่ แต่ผมขอไปฉลองกับเพื่อนเย็นวันเสาร์นะครับแล้วก็ค้างที่บ้านไอ้มิกซ์หนึ่งคืน”
“ได้สิ จะซื้ออะไรไปฉลองบ้างมาเอาเงินที่แม่นะ”
“ครับ”
“พี่กานต์ผมขอไปด้วยได้ไหม”
“เด็กอย่างนายไม่เกี่ยว”
“แม่ครับผมว่าพี่เขาต้องแอบไปกินเหล้ากันแน่เลยถึงไม่ยอมให้ผมไปด้วย”
“พี่เขาโตแล้วจะกินเหล่าก็ไม่แปลกหรอก แต่กินแล้วอยู่แต่ในบ้านนะอย่าออกมาข้างนอก ถ้าไปกินแล้วมีเรื่องขึ้นมาพ่อจะไม่ให้ออกไปไหนอีกเลย”
“รับรองไม่มีปัญหาครับ ผมขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะครับพรุ่งนี้มีเทสย่อย”
“เดี๋ยวสิกานต์”
“ครับแม่”
“พรุ่งนี้แม่จะจัดงานวันเกิดของเราพร้อมกับน้องเอวานะ”
“ยังเด็กข้างบ้านเหรอครับ ทำไมต้องจัดพร้อมกันด้วย”
“ก็น้องเขาเกิดวันเดียวกับกานต์แม่ว่าจัดไปพร้อมกันเลยจะได้ครึกครื้นหน่อยกานต์ไม่มีปัญหาใช่ไหม”
“ไม่มีหรอกครับขอแค่อย่ามางอแงจนหมดสนุกก็พอ”
“น้องไม่เคยงอแงเลยแม่ว่าน้องน่ารักดีนะ กานต์อย่าลืมหาของขวัญวันเกิดให้น้องด้วยนะ
“ครับแม่” ธีรกานต์รับคำก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านซึ่งเป็นห้องนอนของตนเอง
- ผู้เขียน
