“ฉันต้องไปก่อน”
กฤษกรฝังปลายจมูกหนักๆ ลงบนแก้มนวล พชิราเพิ่งได้หลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา หญิงสาวแค่เพียงครางตอบรับในลำคอ เขาต้องข่มใจต้องจากเธอมา เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้มีประชุมใหญ่ที่ทางเหนือ เขาเองก็เพิ่งได้รับข้อมูลจากจรัลเอาตอนหัวรุ่ง คงเป็นแผนการของบิดาที่ต้องการกันเขาออกห่างจากหญิงสาว
เขาอยู่บนเครื่องกับเลขาของบิดา ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าค่อนสดใสผิดกับเมืองหลวง ที่หลายวันมานี้ฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง นาฬิกาเรือนหรูถูกยกขึ้นดูเวลาครั้งแล้วครั้งเล่า กฤษกรพ่นลมหายใจออกมาอย่างมีกังวล นึกเป็นห่วงเธอขึ้นมาเสียดื้อๆ แค่จะโทรไปยังทำไม่ได้เลย อีกสามสิบนาทีคงลงจอดภาคพื้นดิน ใจเขากระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณเก้า” จรัลลอบสังเกตอาหารของเจ้านายหนุ่ม
“เปล่าครับ” ถึงอย่างไรจรัลก็เป็นคนของบิดา คงไม่มาเข้าใจความรู้สึกของเขา
“ผมอยากทราบตารางการทำงาน
