“กลับมานานแล้วค่ะ วันนี้คุณน้ำ คุณดิศ และคุณแดนก็มาค่ะ”
เขาหันไปทางสายตาของแม่บ้าน สามคนนั้นทยอยเดินออกมาจากในบ้าน มือสองข้างถือจานอาหาร ทั้งสามคนรีบโค้งศีรษะให้ผู้สูงวัยแทนเนื่องจากมือไม่ว่าง
“วันนี้มีอะไรพิเศษเหรอ พ่อถึงได้เห็นหน้าพวกเราครบทีม”
“ต้องถามลูกชายของคุณพ่อค่ะ โทรตามพวกหนูตั้งแต่เช้าเลย หนูถึงกับทิ้งงานมาเลยนะคะ”
ธารธาราเป็นคนตอบ ชรัตยิ้มเอ็นดูมองพวกเด็กๆ ที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีแล้ว พวกเขาก็ยังดูเป็นเด็กน้อยในสายตาอยู่ดี ทั้งที่อายุอานามก็เกือบจะสี่สิบกันแล้ว
“ดื่มด้วยกันไหมคะคุณพ่อ”
“พ่อไปร่วมด้วยอาจจะทำให้งานกร่อยได้นะ” ชรัตตอบยิ้มๆ เป็นอันรู้กันว่าสองพ่อลูกไม่ค่อยจะถูกกัน แต่กฤษกรไม่เคยชนะชรัตได้เลยสักครั้งเดียว
“ฝากดูแลมันหน่อย” เขาหันไปตบไหล่ดินแดนที่ยืนอยู่ข้างมือที่สุด
“ครับ คุณพ่อ”
ชรัตเดินขึ้นไปบนบ้าน จรัลมองเลยไปที่ซุ้มไม้ กฤษกรยกแก้วขึ้นดื่มแก้วแล้วแก้ว
