“นี่คุณ ลุกออกจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้นะ” เสียงหวานตวาดด้วยความโกรธ เธอไม่พอใจที่เขาล้อเธอเล่นแรงเกินไป ดวงตาคู่สวยตวัดสายตาขุ่นจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่อง
“อย่ามองผมแบบนั้นสิคุณ ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง” เสียงทุ้มว่า น้ำเสียงฉายแววล้อเลียนเอาไว้อย่างชัดเจน รวมทั้งดวงตาคู่คมนั่นก็ด้วย
“ล้อเล่นงั้นเหรอ คุณรู้ไหมว่าฉันกลัวมากแค่ไหม คนบ้า!” เสียงหวานต่อว่า มือบอบบางสองข้างเท้าไว้ที่สะเอว ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องเขาตาเขม็ง
“โอ๋ๆ ผมขอโทษ” อารอนว่าอย่างขี้เล่น ก่อนร่างสูงใหญ่จะลงจากเตียงแล้วสาวเท้ามาหาหญิงสาวที่ยืนจังก้าอยู่กลางห้อง
อารอนเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเธอ เว้นระยะห่างพอให้ได้หายใจหายคอเพียงเล็กน้อย แววตาคมเข้มยังฉายแววขบขัน ที่ดูเหมือนว่าหญิงสาวไม่พอใจที่เขาแกล้งเธอ
“ฉันไม่ยกโทษให้ และกรุณาออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” ปรียาภัทรว่าเสียงขุ่น แววตาคู่สวยยังคงฉายแววขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด
“ฮันนี่ ผมว่าคุณค
