บานประตูสีเงินแยกออกจากกันช้าๆ แอลลี่ก้าวออกมาสู่ภายนอกตัวอาคารซึ่งเป็นพื้นที่ของลานจอดรถ ด้วยบริเวณนั้นไม่มีเครื่องปรับอากาศ จึงรู้สึกได้ถึงกลิ่นอับชื้นที่โชยมากระทบจมูกเข้าอย่างแรง
บริเวณลานจอดรถชั้นใต้ดินเงียบและมืดจนน่ากลัว ด้วยเป็นชั้นล่างสุด จึงไม่มีผู้คนพลุกพล่าน นานๆ ทีจึงจะมีรถสักคันแล่นเข้ามาจอด
ขณะกำลังกวาดสายตามองหาไทเลอร์
จู่ๆ ร่างสูงใหญ่เจ้าของเงาที่ทอดทะมึนอยู่ข้างเหลี่ยมเสาคอนกรีตใกล้กับลิฟต์ก็กระชากเอวของแอลลี่เข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง หญิงสาวทำท่าว่าจะอุทานออกมาด้วยความตกใจ ทว่าเพียงแค่เผยอริมฝีปาก ก็มีอันต้องชะงักค้างเพราะมือใหญ่ของเขาที่เอื้อมมาปิดปากเธอเอาไว้เสียก่อน
“ผมเอง…”
ไทเลอร์กระซิบข้างหู บอกให้รู้ว่าเป็นเขา
ลมหายใจร้อนผะผ่าวรินรดอยู่หลังใบหู ทำเอาหญิงสาวขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ตอนนั้นดูเหมือนว่าทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก แอลลี่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนท
