ปกติพีระพงษ์มักจะเข้าฟิตเนสเซ็นเตอร์ทุกวันเพื่อออกกำลังกาย จึงไม่แปลกที่ร่างเกือบเปลือยเปล่าตรงหน้านั้นช่างสมส่วน เต็มไปด้วยมัดกล้าม อกใหญ่ ไหล่กว้าง สมชายชาตรี
หากแต่สิ่งที่ทำให้ฝานถินาถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดปาก ใบหน้าแดงก่ำ ก็เพราะแก่นกายอลังการสีเข้มคล้ำ เป็นรูปเป็นลำที่ล้นเลยออกมาจากขอบกางเกงในของเขา
“แล้วกัน…งั้นเลือกเอาว่าเธออยากจะมีความสุขกับฉัน…หรือว่าอยากจะตกงาน”
เขากดเสียงเข้ม ราวกับยื่นคำขาด
ฝานถินาส่ายหน้า…น้ำตารินไหล เกลือกตาขึ้นมองเพดานแล้วกลืนก้อนความเศร้าที่เคลื่อนขึ้นมาจ่อจุกอยู่ที่ลำคอให้กลับลงไปอัดอั้นอยู่ในอก
ถ้าเลือกได้…เธอขอไม่เลือกทั้งสองอย่าง…เธอไม่อยากเสียตัว พอๆ กับที่ไม่อยากเสียงาน
“ดีมาก…ให้มันได้อย่างนี้สิ”
เขาพอใจกับท่าทางโอนอ่อนของเธอ
พีระพงษ์กล่าวพลางทรุดร่างเกือบล่อนจ้อนลงนั่งที่ขอบเตียงอย่างใจเย็น มือใหญ่แกล้งทำปูไต่ ลูบไล้ขึ้นไปจากปลายเท้าน้
