รุ่ยเหิงทรุดตัวนั่งลงอย่างหมดแรง ใช่แล้ว เป็นเขาที่ไม่ยอมให้ท่านหมอฝีมือดีที่เชิญมารักษานาง เป็นเขาที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเป็นเช่นนี้
“หากเจ้ายังหวังดีกับนาง รู้ใช่หรือไม่ หากผู้อื่นรู้เรื่องนี้ นางต้องถูกเผาทั้งเป็นหรือไม่ก็ถูกจับถ่วงน้ำ” เต๋อชางตอกย้ำรุ่ยเหิงให้เขาต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ
“ข้า ข้า เข้าใจแล้ว” เขาเอ่ยเสียงสั่นเทา
“หากซูฉีรู้เรื่องว่าเจ้ารู้แล้ว นางคงไม่ยอมอยู่เฉย คนที่เดือดร้อนก็ต้องเป็นอี้อันอย่างเลี่ยงไม่ได้”
“ข้าเข้าใจแล้ว” รุ่ยเหิงตอบรับอย่างไร้สติ
เมื่อเต๋อชางกลับไปแล้ว เขาก็ยังนั่งอยู่ในโรงน้ำชาเช่นเดิม จนบ่าวของเขาต้องมาพาตัวกลับไปที่จวนตระกูลชุย
เมื่อมาถึงจวน เขาเข้าไปเก็บตัวอยู่ในห้องตำรา เพราะยังไม่อาจไปพบหน้าซูฉีที่ภายในวิญญาณเป็นอี้อัน
ซูฉีเดินไปพบเขาที่ห้องตำรา แต่มิอาจเข้าไปพบได้ เพราะถูกบ่าวหน้าประตูห้องขวางทางไว้
“คุณชายต้องทบทวนตำรา ไม่ให้ผู้ใด
