หมิ่นถังสอบได้จวี่เหรินอันดับที่หนึ่ง ชื่อเสียงของเขาก็ยิ่งโด่งดังจนจวนของอี้อันแทบจะรองรับแม่สื่อที่เข้ามาไม่ไหว
“เจ้าคิดจะแต่งภรรยาเลยหรือไม่” อี้อันหยอกล้อน้องสามีที่นั่งหน้าแดงก่ำเล่นกับหลานชายอยู่
“หากไม่พบสตรีที่เก่งเช่นท่าน ข้ายังไม่คิดจะแต่งขอรับ”
“เหอะ จะหาสตรีใดที่เก่งเช่นพี่สะใภ้เจ้าได้อีก” เต๋อชางถากถางน้องชายของตน
ไป๋หยางรีบหลบอยู่ด้านหลังของพี่สาว เพราะกลัวว่าหัวข้อต่อไปเรื่องแต่งภรรยาจะวกกลับมาที่ตน
“ข้ายังไม่แต่งนะขอรับท่านพี่” ไป๋หยางกระซิบบอกอี้อัน ด้วยกลัวว่านางจะเผลอตกลงรับคำกับแม่สื่อที่เข้ามาพบที่จวน
“เหอะ เจ้าเพียงสิบสี่หนาว ผู้ใดจะหาเมียให้เจ้ากันเล่า” อี้อันขยี้หัวน้องชายอย่างมันเขี้ยว
เต๋อชางส่งคนไปรับต้าหวงและหงซื่อมาที่เมืองหลวง แม้จะพบหลายชายตัวน้อยก็เกือบจะครบขวบแล้ว เพราะเรื่องความวุ่นวายในเมืองหลวงที่เพิ่งจะเสร็จสิ้น
กลายเป็นว่า เมื่อเห็นหลานชายตัวน้
