หลังจากที่อลันไปเรียนแล้วฉันก็ออกไปที่ร้านพอตรวจงานเสร็จ ตอนบ่ายๆ ก็แวะไปเล่นกับอลิช
“ลูคัสอ้วนจ้ำม่ำมากเลยแก” ฉันมองอลิชที่กำลังอุ้มเด็กอ้วนอยู่ในอ้อมแขน น่าเอ็นดูจริงๆ
“ลูคัสกินเก่งมากๆ เลยแก”
“กินเก่งสิดี เด็กจ้ำม่ำแบบนี้น่ารักจะตาย”
“ฝากด้วยนะคะ” อลันเอาลูกส่งให้ลูกน้องของสามีช่วยดูก่อน
“เรื่องที่ฉันให้แกคุยกับอลันให้ว่ายังไง น้องชายตัวดีของฉันยอมอ่อนบ้างไหม”
“แกก็รู้ว่าอลันหัวแข็ง อื้อ! เมื่อวานพ่อฉันมา อลันได้เจอกับพ่อเขาบอกว่าพ่อจะให้ช่วยงานที่บริษัทด้วย แกฉันดีใจมากที่พ่อยอมเปิดใจให้อลันแล้ว ^_^” ฉันพูดไปอย่างปลื้มปริ่ม มันอิ่มอกอิ่มใจจริงๆ
“แบบนี้ถ้าอลันได้ไปช่วยงานที่บริษัทของพ่อแกก็ไม่ได้มาช่วยงานคุณคานส์สิ”
“แต่อลันบอกฉันว่าขอคิดดูก่อนน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะยอมหรือเปล่า น้องชายแกน่ะรั้นจะตายไป”
“แต่แกก็ปราบคนหัวรั้นอย่างอลันได้ไม่ใช่หรอ” คำถามของอลิชทำเอาใบหน้าฉันแดงก
