อลันขบกรามแน่น เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างเดือดดาล ใบหน้าหล่อเหลาปะปนไปด้วยความอำมหิต
“หายไปทั้งคืนกลับมาคอแดง ?” น้ำเสียงอำมหิตเอ่ยถามฉันพร้อมกับใบหน้าคมคายที่ก้มลงมามองใกล้ๆ คออย่างพิจารณา
“คอฉันแดงหรอ อ่า! ไปโดนอะไรมานะ โอ้ย!!” จู่ๆ อลันก็กระชากร่างของฉันให้เดินตามตัวเองมาที่โซฟา จากนั้นเขาก็เหวี่ยงร่างฉันกระแทกลงที่โซฟาตัวใหญ่อย่างแรง
“ไปเอากับใครมา!!” เขาตวาดถาม ขนาดว่าฉันไม่เคยไปยุ่งกับใคร ไม่เคยขึ้นเตียงกับใครนอกจากเขา ยังคิดได้ว่าฉันไปทำอะไรกับผู้ชายมา สิ้นคิดจริงๆ
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก้มหน้าตอบ “…ฉันจำไม่ได้”
“มันเป็นใคร!!”
“ไม่รู้ ฉันจำไม่ได้”
“จำไม่ได้หรือตั้งใจไม่พูด!!”
“ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะ ฉันก็ทำเหมือนอย่างที่นายทำไง” หลังจากที่ก้มหน้าครู่หนึ่งฉันก็เชิดหน้าขึ้นจ้องมองอลันอย่างไม่เกรงกลัว
“ทำบ้าอะไรวะรู้ตัวไหม!!” เป็นอีกครั้งที่อลันตวาดออกมาอย่าง
