เช้านี้… ท้องฟ้าในฟลอเรนซ์สดใสกว่าทุกวัน เมฆขาวลอยเบา ๆ เหมือนปุยฝ้าย อากาศเย็นสบายจนไม่อยากลุกจากเตียง แต่นั่นเป็นไปไม่ได้ เพราะวันนี้คือวันที่ทั้งมาร์คัสและอันนารอคอยมาหลายสัปดาห์
“อันนา…”
เสียงทุ้มต่ำของชายคนรักกระซิบข้างใบหู พร้อมมือหนาที่วางเบา ๆ บนหน้าท้องที่เริ่มป่องขึ้นนิด ๆ จากเจ้าตัวเล็กในครรภ์ “ตื่นได้แล้วครับ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะ”
อันนาขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาและยิ้มหวานให้เขา
“วันนี้… ได้รู้เพศลูกแล้วสินะคะ”
“อื้ม…” มาร์คัสพยักหน้า มือยังลูบท้องของเธอเบา ๆ “ไม่ว่าจะชายหรือหญิง แค่เขาแข็งแรง พี่ก็พอใจ”
“แต่ถ้าเป็นผู้ชาย… จะชื่ออะไรดีล่ะคะ?”
“ต้องมีคำว่า ‘แกร่ง’ กับ ‘รัก’ อยู่ในชื่อนั้นแน่ ๆ เพราะเขาจะเกิดมาท่ามกลางความรักที่พ่อกับแม่ต่อสู้มาด้วยกัน…”
ผ่านไปไม่นาน รถยนต์คันหรูของเบลเลโซ่ก็มาจอดหน้าโรงพยาบาลเอกชนใจกลางเมือง ลูโคตามมาด้วยเหมือนเคย แต่วันนี้ขอรออยู่
