มาร์คัสเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แววตาหนักแน่นของเขาซ่อนบางสิ่งไว้ลึกจนแทบไม่มีใครอ่านออก นอกจากเธอ หญิงสาวที่ยืนรออยู่ในห้องเงียบ ๆ
“พี่เวย์เดนคะ!”
เสียงใสของอันนาดังขึ้นทันทีเมื่อเธอเห็นเขา หญิงสาววิ่งออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพาดบ่า ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ฉันเห็นว่าพี่ดูเหนื่อย ๆ เลยเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้ค่ะ มีกลิ่นลาเวนเดอร์ด้วย… ผ่อนคลายนะคะ”
มาร์คัสพยักหน้าช้า ๆ เขายังนิ่ง ไม่พูดอะไร สีหน้าของเขาดูอ่อนลงเล็กน้อย แต่ในดวงตายังมีบางอย่างคุกรุ่น
“มาค่ะ เดี๋ยวฉันช่วย”
อันนาเดินเข้ามาใกล้ มือเรียวเอื้อมขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทีละเม็ด… ท่ามกลางแสงไฟสลัวในห้อง กลิ่นหอมละมุนจากตัวเธอแตะปลายจมูกของเขาอย่างยั่วเย้า ความหอมอ่อน ๆ นั้นช่างแตกต่างจากทุกกลิ่นในโลกใบนี้ มันคือกลิ่นของความไว้ใจ ความผูกพัน และบางสิ่งที่เขาไม่กล้าเอ่ยชื่อ
มือของอันนาเลื่อนผ่านผิวอกของเขาเบา ๆ แต่กลับเ
