อีกด้านของอันนา
หน้าห้องตรวจในคลินิกส่วนตัว ณ อิตาลี
อันนานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้พนักเรียบเรียง มือประสานบนตัก ก้มมองพื้นตลอดเวลา ราวกับใช้ความเงียบกลบความกังวลในใจ เธอเงยหน้าขึ้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเปิดประตู แต่แล้วก็ต้องหลุบตาลงอย่างผิดหวัง
…จนกระทั่งเสียงบานประตูเปิดออกอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมเสียงฝีเท้าอันคุ้นเคยที่เธอจำได้แม่นยำ
อันนาเงยหน้าทันที
“พี่มาร์คัส…”
ชายหนุ่มในชุดสูทเรียบแต่สะอาดสะอ้าน เดินตรงเข้ามาหาเธอ แววตาของเขานิ่งสงบ…แต่เปี่ยมไปด้วยแววบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
มาร์คัสหยุดยืนตรงหน้าเธอ ก่อนค่อย ๆ ย่อตัวลง นั่งลงข้าง ๆ คนตัวเล็ก
“ผลออกแล้ว”
อันนาเสียงสั่นเล็กน้อย
“ว่าไงคะ…”
ส่วนมาร์คัสยิ้มจาง ๆ แล้วพยักหน้า
“หมอบอกว่า…ผมหายดีแล้ว อาการไม่เข้าข่ายโรคอีกต่อไป ไม่ต้องกินยา ไม่ต้องรับการรักษาเพิ่มเติมแล้ว”
อันนาเบิกตากว้าง ก่อนน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
