ณ ห้องรับรองในคฤหาสน์ตระกูลเบลเลโซ่ หลังเหตุการณ์ปะทะจบลง มาร์คัสได้สติเต็มร้อย
คนตัวสูงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาตัวยาว แผ่นหลังพิงพนักตึงเครียด เสื้อผ้าเปื้อนเลือดแห้งกรัง สีหน้าหม่นหมองคล้ายคนหมดแรง แม้ไฟในห้องจะสว่างเพียงใด ก็ไม่อาจส่องให้หัวใจเขาสว่างขึ้นมาได้
แอดด~
เสียงประตูเปิดออกอย่างเงียบงัน เพราะก่อนหน้านี้มาร์คัสอยากอยู่กับตัวเอง ทบทวนกับสิ่งที่ทำลงไป
คุณหญิงย่าเดินเข้ามาช้า ๆ ในมือมีผ้าคลุมบางผืนหนึ่ง ก่อนจะหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าหลานชายที่รักที่สุด
คุณหญิงย่าเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่มั่นคง ต่างจากเมื่อก่อนมากนัก
“แม่ของแก ดารกา…ปลอดภัยดีแล้วนะ มาร์คัส”
มาร์คัสเงยหน้าขึ้นช้า ๆ สบตาคุณย่าอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
จากนั้นคุณหญิงย่าก็พูดต่อ
“หมอบอกว่าร่างกายอ่อนแรงมาก ขาดสารอาหารมานาน แต่โดยรวมไม่ได้รับอันตรายร้ายแรงอะไร โชคดีที่พาออกมาทันเวลา ตอนนี้ก็แค่พักผ่อน…ย่าจัดให้นอนหลับ
