ณ สนามบินนานาชาติ เช้าตรู่ของวันใหม่ แสงแดดอ่อน ๆ สาดลอดกระจกใสในอาคารผู้โดยสาร
มาร์คัสยืนอยู่ข้างอันนา มือใหญ่ของเขากุมมือของเธอไว้แน่นราวกับจะไม่มีวันปล่อย
ทั้งคู่ยืนมองเครื่องบินที่จอดรออยู่ไกลออกไป จากนั้นชายหนุ่มพูดเสียงเบา แต่หนักแน่น
“ในที่สุด…ทุกอย่างก็จบลงแล้ว”
เรียวปากสีสวยยิ้มบาง ๆ แล้วพูด
“ค่ะ…จบสักที”
เธอกุมมือตอบเบา ๆ แววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและศรัทธาในชายตรงหน้า
“จากนี้ไป…ผมไม่ใช่แค่มาร์คัสฝาแฝดของใคร แต่เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง…ที่รักเธอมากที่สุด”
อันนาพยักหน้า แล้วถามกลับ
“แล้วผู้ชายธรรมดาคนนี้…จะพาอันนาไปเห็นหิมะจริง ๆ ใช่ไหมคะ”
มาร์คัสหัวเราะในลำคอ พลางยกมือขึ้นลูบผมเธอเบา ๆ
“ไม่ใช่แค่หิมะ…แต่จะพาเธอไปใช้ชีวิตที่ไม่ต้องหลบหนีหรือระแวงอีกต่อไป”
จากนั้นทั้งสองคนกำลังจะเดินขึ้นเครื่อง เสียงประกาศเตือนสายการบินดังขึ้นพอดี
มาร์คัสก้าวเท้าพร้อมกับอันนาไปยังประต
