“เห็นอะไร” เธอถามกลับอย่างโมโห
“คนเอากันไง”
เธออ้าปากหวอ “ไอ้โรคจิต ถามบ้าอะไร”
“ก็เห็นสั่นไปทั้งตัว แถมยังฉี่แตกอีก”
“ฮึ่ย!” เธอทนไม่ไหว ตบหน้าผมทีนึง ผมเจ็บชาไปทั้งหน้าเลย หากเป็นในละครน้ำเน่า ผมก็คงคว้าเธอมาบดจูบเพื่อลงโทษที่เธอกล้าตบผม แต่นี่มันชีวิตจริง
“ให้ผมช่วยมั้ย” ผมเสนอด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
เธอกัดปาก โกรธจนหน้าสั่น “ไอ้ทุเรศ! เก็บไอ้นั่นของแกซะ อย่าเอามาเฉียดใกล้ฉันเด็ดขาด ถ้ายังไม่หยุด ฉันจะร้องให้พ่อช่วย!!”
ผมถอนหายใจระอา “ผมหมายถึงช่วยพยุงไปส่งบ้าน ก็เท้าคุณเจ็บไม่ใช่เหรอ”
เธออ้าปากค้าง “อ้อ..ไม่ต้อง ฉันช่วยตัวเองได้”
ทำเป็นเก่ง แต่พอจะลุก ก็ล้มลงมาอีก
“โอ๊ย!”
ผมยิ้มขำ มองสภาพสาวเฉิ่มตรงหน้าแล้วโคตรเวทนา ทำเป็นรังเกียจกรรมกร แต่มองลำโตของเขาไม่วางตา เพราะอย่างนี้แหละ เลยไม่เก็บเข้ากางเกง กะยั่วสาวแว่นให้ใจแตกเล่น เผื่อจะหุบปากสนิท
“ให้ผมช่วยมั้ย”
“อย่ามาแตะต
