ขณะที่สุจิตรากำลังก้มจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่นั้นก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจเพราะผู้หญิงที่เดินเข้ามาตรงหน้าเธอนั้นคือคุณจีน่าผู้หญิงคนล่าสุดของเจ้านายซึ่งเธอเพิ่งส่งของขวัญไปให้เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน
“สวัสดีค่ะคุณจีน่า” เลขาสาวตกใจเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะเข้ามาที่นี่อีก ทั้งที่เธอส่งของขวัญไปให้แล้ว
“สวัสดีค่ะคุณจี๊ด คุณธามอยู่ในห้องใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ คุณจีน่ามีธุระอะไรกับคุณธามคะ”
“จีน่าเข้าพบคุณธามก็ต้องมีธุระด้วยเหรอคะคุณจี๊ด จีน่ามาที่นี่ตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยจะต้องนัดเลยนี่คะ”
“คุณจีน่าได้รับของขวัญที่จี๊ดส่งไปให้แล้วใช่ไหม”
“จีน่าได้รับของขวัญแล้วฉันก็เลยอยากจะมาคุยกับคุณธามให้รู้เรื่องเรื่อง”
“ทุกอย่างมันก็ตามสัญญาที่ระบุไว้ตั้งแต่แรกแล้วนะคะคุณจีน่าตอนนี้ก็คบสามเดือนตามสัญญา จี๊ดคิดว่าคุณจีน่าไม่ควรมาหาคุณธามที่นี่หรือติดต่อคุณธามมาอีก” เลขาสาวเตือนสติหญิงสาวตรงหน้าเพราะไม่อยากให้เธอเข้าไปกวนใจเจ้านาย
“จีน่าไม่สนใจสัญญาอะไรนั่นหรอกนะ จีน่าต้องการคุยกับคุณธาม”
“ถ้าอย่างนั้นคุณจีน่านั่งรอตรงโซฟาก่อนนะคะ จี๊ดจะเข้าไปบอกคุณธามให้ค่ะว่าคุณจีน่ามาขอพบ”
“ไม่เป็นไรค่ะจีน่าเข้าไปเองได้”
“ไม่ได้นะคะคุณจีน่า” สุจิตรารีบร้องห้ามแต่ก็ช้าเกินกว่าแขกผู้มาเยือนเพราะตอนนี้หญิงสาวเปิดประตูห้องเจ้านายของเธอเข้าไปแล้ว
“นี่มันอะไรกัน” ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อมีคนเข้ามาในห้องโดยที่เขายังไม่อนุญาต
“ขอโทษค่ะคุณธาม จี๊ดห้ามแล้วแต่คุณจีน่าก็ไม่ฟังเลย”
“ไม่เป็นไร ผมพอจะเข้าใจ” เขาพอจะรู้ว่าเลขาของเขาคงจะห้ามแล้วอดีตผู้หญิงของเขาก็ไม่ยอมฟัง
“คุณธามคะจีน่ามีเรื่องคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ” จีน่าพูดแล้วก็หันไปมองทางสุจิตรา
“คุณจี๊ดกลับบ้านเลยก็แล้วกันนะ เดี๋ยวผมก็คงจะกลับแล้วเหมือนกัน” แม้ว่างานตรงหน้ายังไม่เสร็จเรียบร้อยแต่ธามนิธิก็หมดอารมณ์ที่จะทำงานต่ออีกอย่างก็คงต้องเสียเวลาคุยกับผู้หญิงตรงหน้าอีกพักใหญ่
“ได้ค่ะคุณธาม เรื่องนั้นให้จี๊ดจัดการต่อเลยไหมคะ”
“จัดการได้เลยแต่ไม่ต้องรีบนะ รอผมกลับมาค่อยเริ่ม”
“ค่ะ”
เมื่อเลขาเดินออกจากห้องไปแล้วผู้บริหารหนุ่มก็มองหน้าผู้หญิงคนล่าสุดของเขาด้วยความไม่พอใจ
“คุณมาทำอะไรที่นี่จีน่า”
“จีน่าก็จะมาคุยกับคุณธาม”
“จะคุยเรื่องอะไร”
“จีน่าอยากรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับจีน่าได้ยังไง”
“ผมไปทำอะไรให้คุณเหรอจีน่า”
“วันนี้คุณส่งดอกไม้กับสร้อยให้จีน่าและระบุในการ์ดว่าเป็นการจบความสัมพันธ์คุณแน่ใจนะว่าอยากจะทำแบบนั้นจริงๆ”
“ทำไมผมต้องไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมทำด้วยล่ะ ตอนนี้มันครบระยะเวลาที่เราตกลงกันแล้วนะ สามเดือนตามสัญญาผมจ่ายเงินคุณแล้วแถมยังมีโบนัสก้อนโตให้ด้วยคุณยังจะเอาอะไรกับผมอีก”
“สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกันจีน่าทำให้คุณมีความสุขมากแล้วทำไมคุณถึงอยากจะไปจากจีน่าล่ะคะ เราสองเข้ากันได้ดีมาก ถึงแม้สัญญาจะหมดลงแล้วจากนี้จีน่าก็ยังจะเป็นผู้หญิงของคุณอยู่”
“แต่ผมไม่ชอบกินอะไรเดิมๆ นะจีน่า สำหรับผมแล้วครบกำหนดสัญญาทุกอย่างก็จบ”
“คุณจะไม่เสียใจทีหลังเหรอคะ ถ้าหากผู้หญิงคนต่อไปของคุณเด็ดไม่เท่าครึ่งหนึ่งของจีน่า”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าผู้หญิงคนใหม่ของผมจะเป็นใครหน้าตาเป็นยังไง แต่มันก็คงดีกว่าของเก่านั่นแหละ”
“คุณจะพูดจาดูถูกจีน่าเกินไปแล้วนะคะ”
“ผมพูดจริงผมบอกคุณตั้งแต่แรกแล้วว่าสัญญาของเราคือสามเดือนจากนั้นทุกอย่างมันจะจบ”
“แต่จีน่าไม่อยากจบเลยนะคะ จีน่ายินดีเป็นผู้หญิงของคุณธามค่ะ จากนี้คุณไม่ต้องให้เงินจีน่าก็ได้นะคะ ขอแค่คุณคิดถึงและมาหาจีน่าเวลาที่คุณต้องการก็พอ”
“ผมคิดว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะ”
“คุณจะใจร้ายกับจีน่าเกินไปแล้วนะคะ”
“ผมไม่ได้ใจร้ายกับคุณเลยลองคิดดูแล้วกันนะว่าที่ผ่านมาผมให้อะไรกับคุณบ้าง”
“แต่คุณก็ได้ความสุขจากจีน่า”
“มันก็แลกกับเงินที่คุณได้จากผมไงล่ะ ผมว่ามันคุ้มอยู่นะ” พูดจบชายหนุ่มก็เก็บเป็นแฟ้มเอกสารตรงหน้าและเดินออกจากห้องทำงานโดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเดินตามออกมาหรือเปล่า