“ขอบคุณมากนะคะ คุณธามที่พาเกรซไปทานอาหารคุณธามจะขึ้นไปข้างบนไหมคะ” กชณิชาถามชายหนุ่มที่ขับรถมาส่ง
“ไม่ล่ะผมว่าจะไปดื่มต่อกับเพื่อนเกรซจะไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“ไม่เปลี่ยนใจค่ะคุณธามจะกลับมาค้างที่นี่กับเกรซเปล่าคะ”
“ไม่นะถ้าผมจะเข้ามาวันไหนผมจะบอกอีกที ให้ผมขึ้นไปส่งบนห้องไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธามขับรถดีๆ นะคะ” หญิงสาวยืนมองจนกระทั่งรถของธามนิธิขับออกไปจากหน้าคอนโดมิเนียม
เธอรู้จากสุจิตรามาแล้วว่าชายหนุ่มไม่เคยค้างที่คอนโดแห่งนี้แต่ที่ถามออกไปก็เพราะอยากจะรู้ว่าตนเองจะต้องทำหน้าที่นั้นอีกครั้งตอนไหน ในเมื่อเขาขับรถออกไปแล้วหญิงสาวก็รู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก
กชณิชากลับขึ้นมาบนห้องนอนจากนั้นก็รีบถอดสร้อยที่ชายหนุ่มซื้อให้ออกจากคอเพราะกลัวว่าจะบังเอิญเจอเขาที่บริษัทแล้วเขาจะจำสร้อยเส้นนี้ได้ อีกอย่างราคาของสร้อยก็ค่อนข้างแพงมากเธอกลัวว่าตัวเองจะทำหายและคงไม่มีปัญญาจะซื้อมาใช้เขาถ้าวันหนึ่งเข
