“พอเถอะค่ะคุณธามเกรซไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยเสียงหอบเหนื่อยเพราะบทรักครั้งล่าสุดเพิ่งจะจบลง
“แน่ใจนะว่าตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว” ธามนิธิถามขณะที่ยังคงกอดหญิงสาวไว้แนบอก
“เกรซไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณธาม”
“จะขอบคุณผมทำไมล่ะ สิ่งที่เราทำมันก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่นี่ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษเกรซที่หยิบช็อกโกแลตผิดกล่องมาให้”
“คุณธามคะช็อกโกแลตนั่นคุณธามตั้งใจจะเอาไปให้ผู้หญิงที่ไหนกินเหรอคะ” เมื่อคิดถึงฤทธิ์ของมันแล้วกชณิชาก็กลัวเหลือเกินว่าเขาจะเอาไปใช้กับผู้หญิงคนอื่น
“อันที่จริงมันไม่ใช่ของผมหรอก เพื่อนผมฝากซื้อมาอีกทีน่ะ แต่ตอนที่ผมหยิบช็อกโกแลตมาให้เกรซผมน่าจะหยิบกล่องผิด”
“ทำไมโทรบอกคะ”
“ตอนแรกผมก็จะโทรมาถามเกรซก่อนว่าเกรซกินช็อกโกแลตกล่องนั้นไปหรือยังแต่ก็กลัวว่าเกรซจะตกใจน่ะก็เลยรีบมาดูด้วยตัวเอง”
“แน่ใจนะคะคุณธามว่าไม่ได้เอาช็อกโกแลตนั่นไปให้ผู้หญิงคนอื่นกิน”
“แน่ใจสิ ต
