กชณิชากลับมาอยู่หอพักของตนเองและมาทำงานที่บริษัทตามปกติ บ่ายวันนี้ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งทำงานอยู่ที่แผนกของตัวเองเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็เดินยิ้มเข้ามา
“ยิ้มแบบนี้ไปเจออะไรดีๆ มาใช่ไหมล่ะดาด้า” กชณิชาทักทายวนิดาเพื่อนร่วมงานซึ่งทำงานร่วมกันมาได้ปีกว่าแล้ว ทั้งสองคนอายุไล่เลี่ยกันจึงค่อนข้างจะสนิทกันมากกว่ารุ่นพี่อีกคนคนที่เป็นหัวหน้าแผนก
“ดาด้าให้เกรซทายนะว่าดาด้าไปเจอใครมา”
“เจอใครเหรอหรือว่ามีดารามาที่ตึกเรา”
“ไม่ใช่ดาราหรอกแต่หล่อกว่าดาราบางคนอีกนะ”
“หล่อกว่าดาราแล้วทำไมเขาไม่ไปเป็นดาราล่ะ” กชณิชาอดจะแซวเพื่อนไม่ได้
“เขาหล่อจริงๆ นะเกรซ ทั้งหล่อ ทั้งหุ่นดีดาด้าได้ยืนใกล้ๆ เขาด้วยเขาตัวหอมมากเลยล่ะ”
“บอกมาได้แล้วว่าไปเจอใครมา” ท่าทางของวนิดาทำให้กชณิชาอยากจะรู้ว่าเธอไปเจอกับใครมา
“ก็เมื่อกี้ดาด้าเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับคุณธามนิธิน่ะสิ คนอะไรก็ไม่รู้หุ่นก็ดีหน้าตาก็ดีแล้วคนในลิฟต์มันเย
