วันนี้กชณิชาก็เข้ามาทำงานตามปกติ เธอโทรศัพท์นัดให้กัญญาวีร์พาไปที่คอนโดมิเนียมเพื่อเก็บของในเวลาเย็นจากนั้นก็คิดว่าจะเล่าความจริงทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
“เกรซเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูหน้าตาไม่สดชื่นเลยนะ” วนิดาถามกชณิชาไม่เห็นว่าหญิงสาวเดินเข้ามาทำงานด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนคนคุณกำลังมีความทุกข์
“มีเรื่องเครียดนิดหน่อยน่ะดาด้า ไม่เป็นอะไรหรอก”
“นิดหน่อยแน่นะ แต่ดาด้ารู้สึกว่าหน้าของเกรซเหมือนคนกำลังอกหักเลยนะ”
“โธ่...ดาด้าเกรซไม่มีแฟนที่ไหนจะมาอกหักได้ยังไงล่ะ”
“นั่นสินะ ว่าแต่เมื่อไหร่เกรซจะยอมไปเจอเพื่อนของดาด้าล่ะ เพื่อนของดาด้าอยากรู้จักเกรซจริงๆ นะ”
“ดาด้าเกรซขอโทษนะแต่เกรซยังไม่อยากคบใครตอนนี้หรอก”
“ทำไมเหรอเพื่อนของดาดาก็หน้าตาพอใช้ได้เลยนะ หน้าที่การงานก็ดีนะ บ้านก็รวยมากด้วย”
“แต่ตอนนี้เกรซยังไม่อยากจะมีใครจริงๆ ฝากขอโทษเพื่อนของดาด้าด้วยนะ”
“เป็นไรจ้ะเดี๋ยวดาด้าจะบอกให้ก็แล้ว
