บทที่ 22 ลอบทำร้าย

1599 คำ

"พาย…วันนี้พี่ต้องรีบไป เดี๋ยวพี่ให้ไอธรไปส่งนะ" ฉันลืมตาขึ้นช้าๆ เพราะเสียงจากพี่คีรินที่เป็นคนปลุก สะลึมสะลือเลื่อนสายตาดูนาฬิกาที่หัวเตียง ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นเวลาตีห้าจึงเงยหน้าเอ่ยถามเขา "ยังเช้าอยู่เลยนะคะ มีอะไรหรือเปล่า" "วันนี้พี่ต้องไปส่งของกับไอธาวิน พายจำที่บอกได้ใช่ไหมครับ ห้ามไปไหนคนเดียวเด็ดขาด" พี่คีรินย้ำกับฉัน ฉันไม่ได้ถามอะไรเขาต่อพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่เจ้าตัวจะโน้มลงมาจุมพิตหน้าผากมนแล้วรีบเดินออกไปทันที เมื่อถึงเวลาทำงานฉันก็พาตัวเองเข้าไปอาบน้ำจัดการร่างกายเรียบร้อยแล้วเดินลงมาชั้นล่างก็เห็นว่าอาหารวางบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว "เชิญค่ะนายหญิง" แม่บ้านวัยกลางคนพูดขึ้น เลื่อนเก้าอี้หรูที่หัวโต๊ะ ก้มหัวลงทันทีที่ฉันเดินผ่าน "ไม่ต้องทางการก็ได้ค่ะ เรียกพะพายก็ได้ นายหญิงมันดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มแหย่ๆ ให้ป้าเขา มันดูอลังการไปฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เลย "ไม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม