ฉันมาบ้านของพี่คีรินกับเฮียพร้อม ความกลัวกับเหตุการณ์เมื่อครู่และความเป็นห่วงพี่คีรินทำให้ระหว่างทางฉันได้แต่ร้องไห้มาตลอด โดยที่มีเฮียพร้อมคอยปลอบตลอดเวลาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะฉันก็ไม่หยุดร้องสักที
"หมวย หยุดร้องก่อนถึงบ้านป้าแพรกับลุงคิณแล้ว" เฮียพร้อมพูดจบ ฉันก็เงยหน้าออกไปมองกระจกข้างของรถ ก่อนที่จะเห็นว่ารถหรูจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่จึงรีบปาดน้ำตาลวกๆ แล้วลงจากรถกับเฮีย
"อ้าวหนูพาย ตาพร้อม มาได้ยังไงลูก?" ฉันเดินเข้าบ้านของพี่คีรินไม่กี่ก้าว ป้าแพรก็เดินออกมาพอดี ท่านรีบเดินเข้ามาหาฉันท่าทีงุนงง แต่ก็เดินควงแขนให้ฉันเข้าไปในบ้านต่อ
"สวัสดีครับ/ค่ะป้าแพร" ฉับกับพี่พร้อมพูดพร้อมกัน
"จ้ะลูก มานั่งก่อนแล้วหนูพายเป็นอะไรทำไมตาแดงเหมือนคนร้องไห้มา เกิดอะไรขึ้นลูก" ป้าแพรพยุงให้ฉันนั่งลงบนโซฟาที่ห้องรับแขกโดยใกล้ท่าน โดยที่ที่มีลุงคิณนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก่อนแล้ว
"ลุงคิณสวัสดีครับ/
