สามเดือนผ่านไป
ฉันท้องเข้าสัปดาห์ที่ยี่สิบแล้ว อาการแพ้ท้องหายไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เล่นเอาฉันเพลียไปนานเลยแหละ ขนาดยังไม่ออกมายังรู้เลยว่าคงจะแสบขนาดไหน ถ้าคลอดออกมาคงแสบน่าดูเลยเจ้าก้อน พรุ่งนี้ถึงเวลาอัลตราซาวด์รู้เพศลูกแล้ว คนที่เป็นว่าที่คุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นจนรีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติเลย
"ทำไมกลับเร็วจังคะ?" ฉันถอดเสื้อสูทของพี่คีรินนำมาถือไว้ หลังจากที่เขาลงมานั่งที่โซฟาห้องรับแขกข้างๆ ฉัน ตามด้วยแม่บ้านที่เอาน้ำมาเสิร์ฟให้คนที่พึ่งกลับจากการทำงาน
"พี่ตื่นเต้นจังพาย" พี่คีรินจับมือฉันแน่น ถึงแม้ฉันจะท้องผ่านไปแล้วราวๆ ห้าเดือน แต่คุณพ่อก็ยังคงตื่นเต้นไม่เคยเปลี่ยน ไปโรงพยาบาลกับฉันทุกครั้ง ตั้งใจฟังผลตรวจจำแม่นมากกว่าฉันที่เป็นคนท้องเสียเองอีก
"ที่รีบกลับเพราะตื่นเต้นเหรอคะ?" ฉันเอียงคอถาม
"วันนี้ไม่มีงานด่วนอะไรพี่เลยรีบกลับไงครับ"
"งั้นไปอาบน้ำนะคะ จะได้หายเหนื่อย" ฉันถือสูทขอ
