“เหนื่อยมั้ยครับ” ปรเมศยังคงสนใจเด็กชายตัวน้อยและถามต่อทันที
“ไม่เหนื่อยค๊าบบ สนุกดี เพื่อนเยอะเยยคับ” เด็กน้อยตอบออกมาอย่างฉะฉาน พร้อมกับรอยยิ้มแฉ่งเช่นเดิม ท่านประธานหนุ่มเผลอเอามือยีผมเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ไม่ใช่แค่ต้องตาที่แปลกใจ แต่แชมป์ซึ่งเป็นคนขับรถก็มองผ่านกระจกมองหลังด้วยความประหลาดใจ เขาเคยขับรถให้กับปรเมศมาช่วงหนึ่งตั้งแต่ที่ปรเมศยังอยู่ที่ต่างประเทศ ก่อนที่เขาจะได้กลับมาทำงานที่เมืองไทยเมื่อหนึ่งปีก่อน ไม่มีครั้งไหนที่ปรเมศจะมีท่าทางเอ็นดูเด็กคนไหนออกหน้าออกตาเช่นนี้มาก่อน
“วันนี้สบายมั้ย อยากให้ลุงมารับอีกมั้ย” ปรเมศเอ่ยถามเด็กชายอย่างเอาใจ
“อยากคับ ค็อปเตอร์ชอบเย็นๆ” เด็กน้อยหมายถึงการนั่งบนรถที่แอร์ ซึ่งรถเมล์ที่มารดาพาขึ้นอยู่ทุกวันมันไม่มีแอร์นั่นเอง
“ไม่เอาครับลูก เกรงใจท่านประธาน” เมื่อเห็นว่าทุกอย่างทำท่าจะเลยเถิด ผู้เป็นมารดาก็เริ่มปรามบุตรชายทันที
“ไม่ต้อ
