ระหว่างที่หญิงสาวกำลังอยู่ในภวังค์เรื่องของตนเองอยู่นั้น เพียงอรก็ได้เดินเข้ามา ก่อนจะพาเธอออกไปหาบิดา ซึ่งรอส่งตัวเจ้าสาวให้กับเจ้าบ่าวอยู่ด้านนอก หญิงสาวเดินลงบันไดไปพร้อมกับบิดา ทำให้ทุกสายตาต่างจ้องมาที่เธอด้วยความตะลึงในความสวยของเธอ และคนที่จ้องแบบไม่วางตามากกว่าใครนั่นก็คือเจ้าบ่าวของเธอนั่นเอง
กว่าจะรู้ตัวเจ้าสาวก็มาอยู่ที่ตรงหน้าเขาแล้ว ร่างสูงจึงยื่นมือเข้าไปจับมือบางของหญิงสาว ก่อนจะจับจูงมือเธอเดินไปนั่งที่ตั่งรดน้ำสังข์ ขณะที่เดินไปที่ตั่งรดน้ำสังข์ สายตาของเจ้าบ่าวที่มองไปที่เจ้าสาวยังคงมองที่ใบหน้างามไม่ยอมละสายตาไปไหน
ก่อนที่คนทั้งคู่จะมาประจำที่ตั่งรดน้ำสังข์ และเมื่อทั้งสองนั่งประจำที่แล้ว ท่านพระอาจารย์ที่ครอบครัวของพงศกรนับถือ จึงเป็นผู้สวมมงคลให้ทั้งสอง ก่อนที่แขกผู้ใหญ่ของทั้งสองฝั่งจะรดน้ำสังข์และอวยพรให้ทั้งคู่และตามมาด้วยแขกที่มาร่วมงาน
งานแต่งงานครั้งนี้มันศักด
