อาหารเย็นตั้งโต๊ะหนึ่งทุ่มตรงเหมือนทุกวัน ประมุขของบ้านนั่งอยู่หัวโต๊ะ ถัดมาคือนรราชและนิริน ซึ่งหญิงชราอยากให้เด็กสาวอยู่ข้างกาย เพราะเรียกใช้สะดวกและอีกฝ่ายก็รู้ใจเป็นอันมาก
“วันนี้เราอยากกินเนื้ออบเนยกระเทียมเหรอ แม่สายบอกย่า”
“ครับคุณย่า” นรราชตอบก่อนจะตักรับประทาน เขาพยักหน้าพึงพอใจกับความหอมและนุ่มของเนื้อที่ละลายในปาก
“อร่อยไหมล่ะ” หญิงชราเอ่ยถามยิ้มๆ
“อร่อยครับ ฝีมือป้าสายไม่เคยตกเลยครับ”
“ใครบอกกันล่ะ อันนั้นน่ะฝีมือแม่เนยเขา”
“คุณย่ารู้ได้ยังไงครับ”
“แม่สายบอกย่าเอง” ประโยคนั้นทำให้นรราชเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเขา
คนอื่นๆ รับประทานอาหารเงียบๆ มีพูดคุยไถ่ถามกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่จะสนทนากันจริงจังและจิบเครื่องดื่มร้อนๆ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้นเสียมากกว่า
“แม่เนยไปส่งฉันที่ห้องหน่อยสิ” หลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้น ทุกคนก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อนใ
