“เปล่าค่ะ” นิรินรีบปฏิเสธ
“โกหก! ก็เห็นอยู่ว่ามาจากที่นั่น ยังจะมาปฏิเสธอีก”
“หรือว่าเธอไปยั่วอาราช” อรณีเดินเข้าหา นิรินรีบถอยหนี ปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ลุงราชให้เนยไปช่วยเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้น่ะค่ะ” เธอจำต้องพูดออกไปในที่สุด มันคือเรื่องจริงเพียงบางส่วนเท่านั้น
“เธอนี่เก่งจริงๆ นะ ทั้งจัดดอกไม้ ทำกับข้าว เย็บปักถักร้อย แล้วก็อ่อยอาราช!” ดมิสราว่าใส่หน้า เดินมาล้อมหน้าล้อมหลัง ใช้มือจับคางของน้องสาวนอกไส้เอาไว้ นิรินดึงออก ถอยหนีไปชนเข้ากับพี่สาวอีกสองคน ทั้งสามผลัก นิรินสลับกันไปมาจนคนโดนรังแกทำท่าจะร้องไห้
“ทำอะไรกันน่ะ” เสียงเข้มๆ ของนรราชทำให้ทุกคนหันขวับไปมอง ใบหน้าดุดันของเขาทำให้สามสาวหยุดแกล้งนิริน ก่อนจะรีบยิ้มหวานประจบประแจง
“เปล่าค่ะอาราช ยายเนยน่ะสิคะ ไม่รู้วิ่งหนีอะไรมาจนหกล้ม พวกเราเลยช่วยประคองน่ะค่ะ” ดมิสราตอบด้วยรอยยิ้มหวานหยด
“งั้นเนยขอตัวก่อนนะคะ” นิรินรีบพูดก
