35

1680 คำ

“พี่รุต” เธออุทาน ก่อนจะยิ้มให้เขา “ว่าไง ตกลงไหม” “ตกลงก็ได้ค่ะ” เธอยิ้มกว้างให้เขามากกว่าเดิม พยักหน้าให้เบาๆ มารุตดึงมือของเด็กสาวมากุมเอาไว้ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณนิริน เจ้านายสาวของเขาที่เข้ามาทำให้สีแพรตัดใจจากนรราชและหันมามองเขาบ้าง เขามองเธอมานานแล้ว แต่เธอไม่เคยมองเขาเลย ข่าวการจากไปของคุณย่าทวดลักษณ์นาราสร้างความเสียใจให้ลูกหลานและญาติมิตรเป็นอันมาก นรราชพานิรินกลับไปจัดงานศพให้ท่านอย่างสมเกียรติ หลังจากงานศพของท่าน ทนายความจึงเปิดพินัยกรรมของท่าน หญิงชราได้มอบทรัพย์สินให้ลูกหลานทุกคนเท่าเทียมกัน ส่วนธุรกิจในเครือ         พันธุเสมานั้นให้ช่วยกันบริหารและรับเงินเดือนตามตำแหน่ง ไม่แบ่งหุ้นให้ใครเป็นเจ้าของมากกว่ากัน ใครอยากออกไปทำธุรกิจของตัวเองก็ออกไปได้เลย ท่านอยากให้ทุกคนมีงานทำ มีส่วนช่วยกันบริหาร มีลูกหลานมากมายแค่ไหนก็มีธุรกิจเป็นของตัวเองที่จะช่วยกันพัฒนาให้ดียิ่งๆ ขึ้นไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม