ลีโอพยายามคว้าร่างเล็กซุกอกแกร่งของเขามาสวมกอด หลังจากผ่านคืนเร่าร้อนเกือบทั้งวันทั้งคืน ทว่ากลับเจอแต่ความว่างเปล่า ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว
“พินญดา!”
มาเฟียร่างเปลือยเปล่าตื่นตระหนกเมื่อไม่เห็นเมียเป็นของเขาสมบูรณ์ทั้งกฎหมายและพฤติกรรมทางกาย
หัวใจแอบกระตุกลงวูบ เห็นว่าตู้เสื้อผ้าของพินญดาแทบไม่มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวเธอแม้แต่นิดเดียว เหมือนว่าเธอเตรียมแผนการหนีเขาไปตั้งแต่แรก
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก แพนดี้”
ท่านประธานมาเฟียจัดการทำธุระส่วนตัว สวมใส่ชุดสูทสีเข้ม มือใหญ่คว้าหาโทรศัพท์ติดต่อหาลูกน้องคนสนิท
“คลินท์ เมียฉันหนีไป คาดว่าคงหนีไปไหนไม่ได้ไกล นายส่งการ์ดของคนออกค้นหาตัวเธอให้เจอ”
ปลายสายรับคำสั่งเจ้านายหนุ่มแต่เช้าก่อนกดวางสาย ข้างในอกร้อนรุ่ม หวงแหนในตัวเมียแต่งอย่างไม่เคยรับรู้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นใหม่มาก่อน ถึงกระนั้นเธอเป็นสิ่งของของเขา เขาต้องรับผิดชอบ
