เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“งานที่ร้านขายวัสดุก่อสร้างจ้ะ… เห็นเค้าติดป้ายเอาไว้ว่ารับสมัครพนักงานขายหน้าร้าน” แก้วหมายถึงร้านขายวัสดุก่อสร้างของเสี่ยเชนทร์ “อะไรนะ… ร้านเสี่ยเชนทร์” ป้าผินตกใจ “ทำไมหรือจ๊ะป้า… ” หัวคิ้วของแก้วชิดเข้าหากัน “ป้าเคยได้ยินมาว่าเสี่ยเชนทร์คนนี้เป็นเ*******ู… เมื่อเดือนก่อนเพิ่งมีคนซุบซิบว่าเสี่ยปล้ำคนใช้ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วัน” “ตายจริง… มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ” แก้วตกใจ “ก็ไม่รู้ว่าเท็จจริงแค่ไหน… แต่ก็หลุดมาจากปากของคนงานในร้านนั่นแหละ” “งั้นหนูไม่ไปดีกว่า… ” แก้วเปลี่ยนใจ “ป้าก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่านะ… ” ป้าผินไม่กล้ายืนยันในข้อเท็จจริง เพราะว่าแกก็ได้ยินมาอีกที “หนูเปลี่ยนใจแล้วป้า… งั้นไม่ไปดีกว่า” แก้วเปลี่ยนแผนกะทันหัน “ป้าว่าถ้าเอ็งจะลองไปสมัครงานก็ได้นะ… นี่มันตอนกลางวัน ในที่ทำงานไม่น่าจะอันตรายนะ แล้วอีกอย่างในร้านก็มีพนักงานคนอื่นๆ ทำงานอยู่ด้วยนี่นา อาจ