จอมทัพ : พาร์ท
คอนโดจอมทัพ
หึ..
ผมได้เเต่นั่งเเค่นหัวเราะในใจอย่างนึกสมเพชตัวเอง เป็นไปตามคาดที่เหนือมันยอมมานั่งอยู่ตรงหน้าผม เพียงเเค่มันเรียกไอ้เดย์มาด้วยเท่านั้นเอง เเถมยังเอาเเต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา จนผมเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูกเเล้วเหมือนกัน
"นี่พวกมึงเรียกกูมาเพื่อให้ดูมึงสองคนเเข่งจ้องตากันเหรอวะ"
ผมเงียบไม่ตอบ เเค่เบือนหน้าหนีไอ้เหนือมันเเค่นั้นเอง
"ว่าเเต่มึงกลับมาเมื่อไหร่วะไอ้จอม" ไอ้เดย์หันมาถามผม
"อืม ก็สักพักนึงเเล้ว" ผมตอบกลับด้วยท่าทีผ่อนคลายลง
"มาดบอสใหญ่มึงนี่สุดยอดเลยว่ะ" มันยกนิ้วโป้งให้ ซึ่งผมเองก็ขอรับไว้ด้วยความเต็มใจก็เเล้วกัน
"หึ เเล้วมึงอ่ะ ทำงานอะไร"
"อย่าพูดถึงที่ทำงานกูเลย เเม่งเจ๊ใหญ่บ่นอย่างกับสวดชินบัญชรหลายจบ หูกูชาจนไม่รู้สึกละเนี่ย" มันว่าด้วยสีหน้าหนักใจ ถามว่าเป็นเรื่องธรรมดาในการทำงานไหม ผมว่ามันก็อาจจะธรรมดาถ้าอยู่ในขอบเขตที่สมควร ไม่ใช่ใช้อารม
