ไม่รู้ทำไมท้องฟ้าวันนี้ถึงดูเศร้าเป็นพิเศษหรือผมเองวะที่เศร้าเป็นพิเศษ..
ผมนั่งมองท้องฟ้าสีหม่นจากนอกระเบียง เเล้วก็นั่งคิดอะไรหลายๆ อย่างอยู่คนเดียวตรงนี้มาหลายนาทีเเล้ว ทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตเเละสิ่งที่กำลังจะตามผมเจอในอนาคต
"เหนือเข้าห้องได้เเล้ว กูให้อภัยมึงละนะ" ไอ้จอมมันโผล่หน้ามา
"เหอะ กูควรพูดมากกว่าไหม"
"ไหนบอกไม่โกรธกูเเล้วไง ทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้อ่ะ เข้าห้องเหอะ"
ผมถอนหายใจเเล้วชันเข่า ก่อนจะกอดเข่าตัวเองเอาไว้เเล้วเเนบหน้าลง ไม่ใช่เพราะผมโกรธมันหรอก เเต่ผมเเค่อยากนั่งตรงนี้อีกสักพัก สมองกำลังไหลไปเรื่อยเลย
"เหนือ" มันเรียกผมเสียงอ่อย
"มานั่งนี่ดิ"
คนตรงหน้าได้ยินเเล้วก็เดินลงมานั่งตามที่ผมบอก ไอ้จอมเขยิบเข้ามาโอบกอดผมจากทางด้านหลัง ทำเอาผมเเทบจะจมหายไปในไหล่กว้างของมัน
"กูอยากไปดูดาวว่ะ ที่นี่มีเเต่ควันทำกูมองไม่เห็นดาวเลย" ผมบอกมัน มองไปข้างบนท้องฟ้าก็เจอเเต่ไอ
