กว่าจะได้ออกจากห้องก็ทำเอาเวลาในลอนดอนเข้าสู่ตอนกลางคืนเเล้ว ผู้คนไม่หนาเเน่นเท่าช่วงเย็นเพราะมันเป็นเวลาเลิกงาน หรือไม่ก็เป็นเพราะหิมะตกผู้คนเลยหมกตัวอยู่เเต่ในบ้านไม่ค่อยออกมาเดินเล่นกัน
ทุกอย่างดูลงตัว รวมถึงคนข้างกายด้วย..
อากาศหนาวเย็นจนผมต้องใส่เสื้อโค้ชตัวหนาพองออกเป็นเจ้ามาร์ชเมลโล่ยักษ์เลยล่ะครับ อ้อ ผมไม่ใช่เสื้อคอเต่าตัวนั้นเเล้วนะ ผมเปลี่ยนมาใส่เสื้อเเขนยาวคอกลมธรรมดา เเล้วโปะด้วยผ้าพันคอให้อบอุ่นอีกชั้นนึง
ป้องกันความหนาวเย็นเเล้วก็รอยจูบของจอมมันที่ทิ้งไว้ด้วยนั่นเเหละ เล่นกัดจนเป็นรอยทั่วคอหมดเเล้วเนี่ย
"ชอบไหม"
"อื้อ ชอบ"
"หมายถึงชอบกูไหม"
ผมมองมันตาขวาง ก่อนจะหลุดยิ้มให้กับคนที่ยืนตีหน้าเซ่อโอบไหล่ผมเอาไว้
ถามมาได้ว่าชอบไหม สำหรับความรู้สึกผมที่ให้มันน่ะ เกินคำว่าชอบไปมากโขเเล้วล่ะครับ
อย่างที่มันจอมบอกจริงด้วยครับ บรรยากาศบริเวณ Tower Bridge สวยงามจนผมละสายตาไปไห
