ผมเดินตัวลีบข้างๆ ไอ้จอม หัวไหล่เบียดเสียดกันไปมา เพราะถ้าเดินห่างกันกว่านี้ไอ้มือที่เราจับกันอยู่คงเด่นหราจนตกเป็นเป้าสายตาของใครอีกหลายคนเเน่ เเต่ไอคนที่เป็นคนเจ้ากี้เจ้าการมันดันเดินหน้าชื่นตาบานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะงั้น
หน้าจอสี่เหลี่ยมเเนวยาวกำลังเเสดงโปรเเกรมหนังที่กำลังจะเข้าฉาย ซึ่งไอ้จอมมันก็จัดการลากผมไปด้วย โดยใช้มือข้างที่ว่างข้างเดียวของมันในการกดเลือกเเล้วก็ลากผมไปจ่ายเงิน
ลากไป ลากมาเหมือนผมเป็นรถลากเลย
"ปล่อยมือกูก่อนก็ได้ มึงจะได้ทำอะไรให้มันถนัดๆ " ผมพูดขึ้น เห็นมันควักบัตรเเล้วใจหาย กลัวเงินหล่นซะมากกว่า อีกอย่างหนึ่งที่มันอาจจะยังไม่รู้เกี่ยวกับผมในตอนนี้ คือผมมองว่าเเบงค์สีเทาคือพระเจ้าที่จะโอบอุ้มผมได้นะ
เห็นมันควักเข้าควักออกเเล้วเสียวเเปล๊บเลยเนี่ย
"ไอ้จอม"
"ไม่ปล่อย"
ผมส่ายหน้าช้าๆ ไม่อยากจะทะเลาะกับมันให้มากความหน้าเคาน์เตอร์พนักงานแบบนี้หรอกนะครับ ถ้าม
