“ว่าแต่...มึงจะอายุ 18 แล้วนี่นา ตกลงมึงจะเปลี่ยนชื่ออีกมั้ย”
“คงไม่แล้วล่ะ”
“ทำไมล่ะ”
เพราะคนที่ตั้งชื่อให้เธอไปอยู่บนสวรรค์หมดแล้วน่ะสิ เมื่อสองปีก่อนนี่เอง พ่อเธอตามไปอยู่กับแม่ ปล่อยให้เธอเหลือตัวคนเดียวในโลกใบนี้
“มันคงไม่ต่างไปหรอก เพราะไม่มีใครสนใจกูอยู่แล้ว ทุกวันนี้มีใครเรียกชื่อกูบ้างล่ะ”
“ไม่นะ กูว่าพวกมันสนุกทุกครั้งที่มึงสะดุ้ง โดยเฉพาะยัยยามาวดี แววตาของมันยิ่งกว่าสะใจอีก”
“ช่างเหอะ” เพราะเธอรู้น่ะสิ ว่าแววตาของยามาวดีไม่ได้แค่สะใจเท่านั้นที่ได้กดเหยียบเธอให้จมดิน แต่มันยังแฝงความหวาดหวั่นวิตกไว้อีกด้วย
“หึ ๆ” เพราะเธอคือคนเดียวที่รู้ความลับของยัยนั่น เรื่องที่พ่อแม่ของเธอเป็นเพียงพ่อค้าแม่ค้าขายผักในตลาดสด และตอนนี้ที่มีเงินทองซื้อข้าวของราคาแพงและสามารถเช้าอพาร์ตเม้นต์สุขสบายอยู่ได้ ก็เพราะแม่ของเธอแอบเป็นเมียน้อยเจ้าของตลาดสดนั่นเอง
แต่ยัยนั่นไม่เห็นต้องกังวล
