EP 32
ปัณฑารีย์สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะเดินเข้าไปหามารดาที่นั่งดูทีวีอยู่
“แม่คะ ปลา... มีเรื่องจะบอกค่ะ”
แม่ละสายตาจากละครในชีวิตมามองหน้าของหล่อน
“เรื่องอะไรล่ะปลา”
หล่อนหย่อนกายลงนั่งใกล้ๆ กับท่าน ก่อนจะตัดสินใจบอกออกไป
“พอดีปลา... ได้งานทำที่ตราดน่ะจ้ะ”
“ตราด?”
“จ้ะแม่”
“มันไกลไปนะลูก แม่เป็นห่วง”
หล่อนคาดเดาเอาไว้อยู่แล้วว่าแม่จะต้องพูดแบบนี้ ดังนั้นหล่อนจึงเตรียมคำพูดมาโน้มน้าวแล้ว
“คือปลา... ไปทำงานกับแต้วน่ะจ้ะ เพื่อนสมัยเรียนของปลา แต้วที่ปลาเคยพามาบ้านไงคะ ตัวอวบๆ ผิวสีแทนน่ะจ้ะ”
หล่อนรู้ดีว่าแม่จำแต้วได้
“แต่แม่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ทำไมไม่หางานทำที่กรุงเทพฯ ล่ะลูก”
“กรุงเทพฯ งานหายากน่ะจ้ะ แล้ว... ปลาก็ลาออกจากงานเดิมแล้วด้วย”
หล่อนเห็นแม่ถอนใจออกมา “แม่คงห้ามปลาไม่ได้ใช่ไหมลูก”
“ปลาขอโทษนะจ๊ะแม่ แต่ปลา... รับปากเพื่อนไปแล้ว ปลา... จะ
